Flevoland naar Middellandse zee

Eenvoudige camping, prachtig gelegen ten opzichte van het historische centrum van Chalon. Vanaf de camping kun je er lopend heen. Wij deden het met de fiets in vijf minuten.

Voor ons eigenlijk alleen een tussenstop op weg naar het Zuiden, maar het blijkt een echt historisch centrum te hebben dat de moeite waard is. Op zondagochtend is er een grote groenten- en fruitmarkt waar het gezellig druk was.

Wij zijn via de ring Lyon gereden. Geen fijne route met de camper. Nu al druk, en de navigatie gaf aanwijzingen die niet leken te kloppen. Ergens midden op die ring ging het ding ook nog een milieuzone melden. Geen bord gezien, en het zou voor ons sowieso geen issue mogen zijn. Maar op die afleiding zit je niet te wachten als het druk is. Eigen plan getrokken en er uiteraard goed doorheen gekomen, maar een route om Lyon heen rijdt toch wel wat rustiger denk ik. Als je kunt, verzin iets! 😉

Rustige camping. Na tien uur was alleen het gekwaak van kikkers in de verte te horen. Vriendelijke campingbaas ook, die het stadshart ongevraagd toelicht, en 's avonds nog een rondje over de camping maakt om de bestelling aan brood op te nemen. Van de camping naar de Arc de Triomphe is zo'n kwartiertje wandelen. En vandaaruit ben je in nog een kwartier bij het Romeinse theater.

De sanitaire voorzieningen op de camping zijn voldoende. Onze eerste campertocht voerde door Denemarken; aan die standaard voldoet het (uiteraard) bij lange na niet.

Onder de indruk van Orange! Zoals de campingbaas al zei “het theater is het beste, beter wordt het niet”. Dat klopt, maar wat een fijne plek om rond te hangen. Dat theater is echt super. Goede uitleg tijdens de audio-Tour ook, waardoor het gebouw echt gaat leven. Vaker restanten gezien, maar hier heb je toch echt een beeld hoe het geweest kan zijn. Daarna nog wat rondgehangen en gegeten in de buurt. Ontspannen sfeer hier. Orange is zeker een aanrader. Om eerlijk te zijn hebben we niet de moeite genomen om nog sporen van die andere Oranjes te zoeken. Was het een beetje warm ook voor. 😊

De aankomst op de camping was wat onheilspellend. “Iemand moest in de camper blijven” omdat tijdens de registratie kennelijk veel auto’s bestolen worden. Volgens de camping-meneer bij de slagboom. Éénmaal ingeschreven niks geks meer gemerkt. Prima plek in de schaduw uitgezocht. Sanitaire Voorzieningen zijn redelijk. Zal nog wat beter worden als alles open is. Vanaf de camping loop je over de brug in een minuut of twintig naar de stad. Of je neemt het gratis voetveer dat achter de camping vertrekt.in het voor- en naseizoen neemt het veer nog een middagpauze, maar het vaart om het kwartier. 

Avignon is de stad van de pauzen. Wat een paleis, of eigenlijk, kasteel hebben die neergezet! Het domineert de stad, en het zicht erop. Het bezoek is meer dan de moeite waard. Door middel van virtual reality krijg je een fraai beeld hoe de ruimten destijds ingericht waren. Eindelijk eens een hele goede toepassing daarvan. 

Na het bezoek nog door de stad gedwaald waarbij de eindeloze winkelstraatjes opvallen. Lang niet alles gezien, zo uitgestrekt is het. Veel kleding, maar ook boeken en CD’s/LP’s. Afgewisseld uiteraard met fijne terrassen voor een hapje en drankje. Avignon stelde niet teleur.

Arles bracht niet helemaal wat ik ervan verwacht had. De arena is qua beeld wat vernield door de toevoeging van tijdelijke tribunes. Het antieke theater is dermate ver gesloopt dat het na het zien van het theater in Orange weinig biedt. Ik wist dat het grotendeels vernield was, en door Orange kregen de resten in ieder geval een plaatsje. Tot slot van Gogh… ik had gedacht te struikelen over lokaties waar iets van scènes te herkennen zou zijn. Ik had me beter moeten voorbereiden, want in de stad is er weinig tot niets gemarkeerd.

Om de drukte en de aangekondigde storm te vermijden niet naar Saintes-Maries-de-Mer gereden, maar naar Serignan-Plage. Een fijne, rustige camping direct aan de duinen en het strand. Om twee dagen te niksen.

We hadden er even niet aan gedacht dat de hemelvaartsvakantie ook in Frankrijk veel mensen op de been zou brengen. Op de camping hier valt het nog wel mee, maar op de weg was het zeker druk. De dringende tip van de vorige camping “reserveren want alles gaat vol zitten” valt vooralsnog dus heel erg mee.

Alleen een fietstochtje naar het natuurgebied Orpellières. Een getijdegebied dat alleen bij hoge waterstanden onderloopt.

Wandeling langs de vloedlijn naar Portiragnes. Heen en terug zo’n 6 kilometer. Bij 30 graden daarmee eigenlijk geen rustdag meer. 😊

Carcassonne hoort in Frankrijk bij de top vijf te bezoeken plaatsen vermoed ik, maar het was het bordspel dat het zetje gaf om de route hierlangs te tekenen. De makers van het spel hadden een goed voorbeeld. De oude stad is als oude vesting nog intact, en binnen de muren lopen de straatjes als in een doolhof. Dat na een dik uur alweer vertrouwd aan begint te voelen. 

Qua toeristenmagneet lijkt Carcassonne op de Mont Saint Michel, maar met toch iets meer variatie om je geld kwijt te kunnen. Overigens net zo goed geregeld als bij de Mont; duidelijk aangegeven ruime parkings op korte loopafstand maken het bezoek ook aangenaam.

Zeker geen spijt van deze stop!

Wij rijden alleen langs Toulouse, maar als je tijd hebt, dan is het zeker de moeite waard een dag en avond te besteden. In de avond is het heerlijk flaneren langs het water van de Garonne en op de pleinen (Capitole, Wilson) van de stad. En overdag is er de luchtvaartgeschiedenis te ontdekken. Voor Frankrijk begon hier het luchtpost-tijdperk. Het prille begin van wat nu Airbus geworden is.

Een camping die heel graag uitstraalt een Amerikaans natuurpark te zijn. Prima faciliteiten, beetje aan de prijs wel. Gekozen omdat het op loop/fietsafstand van het stadscentrum ligt. Via een “groen fietspad”. Dat blijkt wel een zeer heuvelachtig pad te zijn. Dus de fiets moet regelmatig aan de hand, want we rijden nog niet elektrisch.

Zeer begrijpelijk dat Albi, de rode stad, op de Werelderfgoedlijst van UNESCO is geplaatst. Een zeer fraaie stad. Waarbij de gigantische kathedraal niet alleen aan de buitenzijde opvalt, maar waarvan de binnenkant ook (nog) zeer weelderig gedecoreerd is. Een stukje verderop ligt het klooster van Saint Salvi verstopt. Je vindt de kloostertuin via overdekte steegjes, en het is vervolgens lastig om hier weer te vertrekken. Wat een heerlijke rustige plek waar het uit de zon (het was vandaag 30 graden) bijzonder goed toeven is. 

Vooraf weet je natuurlijk waar je naar gaat kijken, maar het blijft overweldigend. Een compleet dorpje dat door een SS-brigade is uitgemoord en platgebrand, en waarvan de ruïnes nooit herbouwd zijn. De wandeling door het dorp zelf was gek genoeg rustgevend. De toegang tot het dorp gaat via de bijbehorende tentoonstelling en vlak voor de toegang worden de portretten van alle slachtoffers gepresenteerd. Dat maakte van de passage een vijftigtal zware meters.

Het blijft een bizar verhaal dat niet in een opwelling werd uitgevoerd, maar goed was voorbereid. Onvoorstelbaar, heftig, en toch goed om een keer echt gezien te hebben.

Keurige camping, met een supervriendelijke campingbaas. Bijzonder rustig hier, de slagboom gaat voor een ruime nacht dicht. Sanitair is wel een beetje gedateerd.

Wij laten de afslag rechts liggen, maar als je nog dagen over hebt, dan is Rocamadour wellicht een mooie tussenstop. Een middeleeuws stadje en een bedevaartsoord, onder en bovenaan een rots.

Één van de bekende toeristische plaatsen uiteraard. Te oordelen aan de omvang van de parkings moet het hier in het zomerseizoen bizar druk kunnen zijn. Nu eind mei nog prima te doen. 

Gebouw blijft aan de buitenkant fraaier dan de binnenkant. Al komt het met de moderne virtuele gids wel wat meer tot leven dan bij onze eerdere bezoeken (nog in de vorige eeuw 😊).

We zijn het rijden voor vandaag beu, en zoeken een camping dichtbij. Het wordt de gemeentelijke camping in Checy bij Orléans. De verwachtingen zijn niet hoog, en vinden is ook al een dingetje. Blijken we ook nog net te laat te zijn, maar we kunnen gaan staan en morgen het papierwerk doen. Het blijkt een keurige camping direct aan de oever van de Loire te zijn. Prima plek om te overnachten of vanaf hier de omgeving te verkennen.

Reims is een stad die we al vaak voorbij gereden zijn, en waarvan we het plaatje van de “Notre Dame look alike” kathedraal natuurlijk kennen. We zoeken het nu een keer op. We parkeren bij de Stade de Reims waar de camper prima past, en lopen over de brug de stad in. Prachtige kathedraal met de engel die lacht, en waar we nog wel een tijdje naar moesten zoeken. Ze staat in de linkerboog. 😉 

Met stip op twee staat wat ons betreft het oude theater / opera in art deco-stijl. Het wordt gerenoveerd, en we zijn zeer nieuwsgierig naar het resultaat. 

Op drie dan de moderne fontein; een soort geladen deeltje lijkt het.

Prima stad Reims met de nodige ontspannen terrassen.

Camping uitgezocht op de aangegeven afstand naar de snelweg. Zo’n tien kilometer, en die blijken ook echt weg van de snelweg te zijn. Middenin de campagne aan een visvijver gevoed door de Somme. Kleine camping met prima voorzieningen en een goed restaurant met een dagmenu met twee keuzes. Klaar voor onze laatste etappe die ons weer uit Frankrijk voert.

Basiscamping tegen het centrum van Ieper aan. Tien minuten lopen naar de Menenpoort.

Dichtbij ligt wel industrie waar het etmaal rond een oven lijkt te branden. Op de achtergrond is het loeien van de oven, en af en toe het leegstorten van een volgende lading brandstof voortdurend hoorbaar. Voor een nachtje niet heel erg, maar langer zou het toch op de zenuwen gaan werken. En of de schoorsteen alleen schone lucht blaast, we betwijfelen het.

Ieper stond al heel lang op het lijstje. Vanwege de Ieper Salient in de Groote Oorlog, en om de avondherdenking bij de Menenpoort een keer mee te maken. Het verhaal van Ieper maakt nog steeds een beetje triest en stil. Maar het is een mooie herbouwde stad. En het is indrukwekkend om de Last Post onder de Menenpoort mee te maken. “Internet” adviseerde een half uur voorafgaand aanwezig te zijn. Maar als we om kwart over zeven aan komen lopen vanaf ons terras, zijn we al aan de late kant. Ongelofelijk en ongelofelijk mooi dat het hier elke avond, al meer dan honderd jaar lang, zo druk is. Maar het was ook nogal wat. Als je alleen al bedenkt dat alle namen hier op de poort alleen van de vermisten en alleen van het Gemenebest zijn. 😥

Opgezocht om de IJzertoren live te zien. Heel triest hoe een monument en beweging die zo zuiver in aard zijn en wereldvrede nastreven, na de horror van de Groote oorlog, zo omstreden kan raken. Het verdriet van België.

“Nooit meer oorlog” is zo logisch als je in deze streek rondrijdt. En het is, anno 2022, zo krom. 😥