Route 66 in Scandinavië

28 mei

Bij Teuntje in Nieuw Overbos langs geweest om haar de buscamper te laten zien. Ons onderkomen voor de komende twee maanden. 

We werden tot om de bocht van het zorgcentrum uitgezwaaid. 

Hierna naar Lelystad voor een montage van een Pushbar. Je weet maar nooit wanneer die Eland in Zweden of Finland oversteekt. 

29 mei 

De Maidentrip met onze eerste eigenbouw buscamper (een Iveco Daily uit 2003) Foto 1. was naar Winnie’s Wereld in Deurningen nabij Oldenzaal. Een eenvoudige camperplaats van Winnie en Martin. 

We zijn hierna nog enkele keren geweest. Bijvoorbeeld na de Kerstdagen om het vuurwerk te ontlopen voor Bijke. Of in de zomer. Fietsen in de omgeving of rondom Twente Airport. 

Met de Maidentrip van de Volkswagen Crafter van 2013 (ook eigebouw) Foto 2, hebben we hetzelfde gedaan. Een bezoek aan Winnie En Martin. 

29 mei

Relaxen tijdens een dag regen. Maar ook kleine klusjes en kleding en boodschappen inruimen. 

30 mei

Vertrek van camperplaats Winnie’s Wereld. Met een onverwachte tegenslag. Startaccu leeg. Zat net een nieuwe in. Helaas had ik de instellingen van de Victron Orion Tr Smart acculader niet goed ingesteld. (Voor de techneuten onder ons: via de dynamo wordt niet alleen de startaccu opgeladen, maar ook mijn Lithium huishoudaccu. De Victron zorgt ervoor dat de startaccu niet ontladen mag en kan worden door het 12v stroom verbruik in de camper). Helaas was dit door een instelling in de Victron app niet goed ingeschakeld. 

Uiteindelijk aan gekomen in Vreden. Hier staat de winkel van Georg Wessel van Wessels Schuwe. Hier beginnen de schoenmaten pas bij maat 51. 

Ook hier een onvoorziene setback. Het was Sacrementsdag in Duitsland. Een verplichte vrije dag. 

Dus maar een camperplaats opgezocht in Stadtlohn. 

31 mei

Bij Wessels Shuhe heeft Peter 3 paar schoenen gescoord. Hierna een verjaardagsbrunch onderweg op een rustige plek. Route vervolgt met de navigatie richting Uelzen. 

Onderweg op tijd wederom een gratis camperplaats gevonden in Hörstel. Helaas waren we niet de enige, maar de stroom was maar 1 euro per 2 kWh. 

We staan aan het Mittellandkanal. Dit kanaal is met zijn 325,7 km de langste kunstmatige waterloop van Duitsland. Het kanaal begint als aftakking van het Dortmund-Eemskanaal bij Hörstel en voert dan langs onder andere Bramsche, Osnabrück, Minden, Hannover, Braunschweig, Wolfsburg en Maagdenburg naar de Elbe. 

1 en 2 juni

Geen Autobahn voor ons. Maar wel via wegen variërend van 100, 70 of 50 km. Of zelfs verharde landwegen waar je elkaar niet eens kan passeren. Dus dan rij je een half uur door Osnabrück met honderd verkeerslichten. En eigen wijs zijn. Bij een wegafsluiting toch doorrijden om vervolgens de reparatie van rails bij een spoorweg overgang te zien. Onderweg een kop koffie in ein Conditorei? Tijd stil gestaan of traditioneel? Oh ja ook geen pinbetaling. 

Via Campercontact, één app voor camperplaatsen, hebben we een plek gevonden in Balge. Hof Scwartzers Moor. Een prachtige locatie die niet in de boekjes staan van Corendon of Tui. Eigenaar Stefan loopt dan even mee voor de beste plek en komt zelfs nog een kabel haspel brengen omdat de walstroom, gewoon een twee aderig stopcontact te ver weg is voor mijn verlengsnoer. € 12,50 per nacht inclusief stroom en water hoef je nog niet af te rekenen. Want als je trek hebt worstjes van schapenvlees of alchohol vrij bier moet je die zelf maar pakken uit de koelkast is het kantoortje. 

3 juni

Via mooie doorgaande wegen kom je nog eens op plaatsen of situaties die je anders niet ziet of mee zal maken. Een wegversperring op een hoofdroute. Zonder aangegeven omleiding. Defensie was aan het oefenen. Dus zelf maar een vervolgroute gekozen. En waar we dachten om rustig een verlate lunch te gebruiken, Pauline had net het theewater op gezet en was met Bijke een rondje aan het doen, werd er een test gedaan met een zware granaat uit een tank. Een mega klap op ca. 150 meter. Bijke sprong met 4 poten de lucht in. 

Bij de 1e Camperplaats stonden de campers met hooguit anderhalve meter tussenruimte bij elkaar. Niets voor ons. Dus maar een uur doorgereden. Nu staan we langs de Elbe. Bij een autoveer. Twee camper op een voetbalveld zo groot. En makkelijk aanmelden met de parkeerapp Parkster

4 juni

Een reisdag. Eerst binnendoor en vanaf Lübeck via de snelweg. We hebben het geweten. Dikke file vanwege werkzaamheden aan de brug. Enigste verbinding van het vaste land naar Puttgarden. Luisterend naar een cd van Eric Clapton drie kwartier stilstaan en dan weer een stukje rijden. Gevolg van werkzaamheden van 1 rijbaan van de rijweg

5 juni

Aanbeland op het eiland Møn. 70 miljoen jaar oud. Ontstaan als zeebodem met tropische temperaturen. Vele schelpdieren hebben honderden meters hedendaagse krijt gevormd. In de ijstijd is de bodem door de gletsjers opgeduwd tot honderden meters boven de zeespiegel. In deze dikke meters krijt bevinden zich ook fossielen. Toe ik 8 was heden mijn vader en ik op het (kiezelstrand) een versteende zee-egel gevonden. Miljoenen jaren oud. Wordt een verslaving, want je kijkt daarna niet meer omhoog. Stel dat je een steen mist. Dit is de tweede keer dat ik met Pauline op Møn ben. Helaas koste het wat mooite om een Camperplaats te vinden. In Klintsholm Havn konden we niet iet geschikts vinden, de volgende plaats in het bos bij Møn’s Klint was een P-plaats. In Elmelunde vonden we een prima plek. Achter een boerderij, maar goede voorzieningen. 

6 juni

Vandaag een rustige dag op dezelfde plek. 2 Campers zijn vertrokken dus we staan alleen op het veld. Wel bezoek van loslopende kippen met kuikens en de huishond. Gisteren bij aankomst kwamen we er achter dat een stalen borging van de fietsdrager was verdwenen. Niet getreurd. Optie 1: de boer heeft een aantal oude landbouwwerktuigen staan, met vast wel een stalen pin met berging. Optie 2: genoeg landbouwmechanisatie bedrijven in de buurt. Helaas viel 1 af vanwege te dikke pinnen. Optie 3: zelf één maken. Een borging had ik al wel gevonden.  Naast de werktuigen een grote hoop met oud ijzer en koper. En ik heb natuurlijk meer gereedschap mee dan Pauline kleren. Bekijk het resultaat. 

7 juni

Het dilemma heeft toe geslagen. Wat doe je als je zeer ruim in je vakantie jasje zit. Eerst waren we van plan om maar Kopenhagen te gaan, maar daar ben ik al 4 keer geweest en samen met Pauline 2 keer, dus deze citytrip maar overgeslagen. Om nu meteen door te stuiven via The Bridge naar Zweden hadden we ook geen zin. Uiteindelijk beland op een camperplek bij een jachthaven in Vallenbæk. Morgen is hier de “de dag van de haven”. Wordt vervolgd. 

8 juni

Helaas mocht ik niet in de rij staan voor de goochelaar met zijn ballonnen. De kleuters standen me al gek aan te kijken. Een rommelmarkt waar Pauline 2 nieuwe spijkerbroeken scoorde. Jammer dat we geen loten van de Hønse Skidning hadden gekocht. We hadden zeker een prijs van deze kippenbingo gewonnen. 

Er waren meer kapers op de kust, tweebenige en twee soorten met snavels. De laatste voor het bakje patat. 

9 juni

Voor het vertrek uit Vallenbæk heeft Pauline nog een aantal foto’s gemaakt van de omgeving en de haven. Een mooi aangelegd recreatiegebied in de buurt. Zeer goed toegankelijk voor minder validen. Daarna de oversteek gewaagd naar Zweden via The (Storebelt) Bridge tussen Kopenhagen en Malmö. De krijtstrepen waarmee de plek van het lijk midden op de brug was aangegeven waren helaas al vervaagd. Via Trelleborg, langs de kustweg, door gereden naar een Camperplaats vlak voor Ystad. We vertrokken met mooi zonnig weer maar dat veranderde in flinke regenbuien. Nu staat de avondzon weer op de voorruit en we kijken naar een onstuimige Oostzee. Bijke vond de golven ook maar niks en ging na 1 duik niet meer in het water. 

Mag ik nog even onze reisgenoot De Viking voorstellen. Hij toert al meer dan 1100 km mee. Zeg maar een soort mascotte. Over het algemeen tuurt hij over deze en gene wegen en waakt over ons, maar voor een portret foto is hij altijd te porren

10 juni

Vertrek van de Camperplaats voor Ystad en met behulp van de Garmin navigatie de langzaamste route zien te vinden. 

De zuidkust van Zweden is zeer afwisselend. Zo rij je ongeveer 200 meter vanaf het water. Variërend met zandstrand, rotsen, heuvels opgestuwd door de gletsjers tijden de ijstijd. Golvend landschap met veel landbouw en bos en duinen waar veel recreatie is. Af en toe een haven(tje). 

Helaas geen voordelige Camperplaats meer gevonden. We staan nu op een camping. 

Pauline kan hier de was doen. In onze supermoderne volautomatische wasmachine, uit gevoerd in de kleuren wit met oranje, heeft de was met behulp van het links en rechtsaf slaan van de camper schoon kunnen worden. Ook het optrekken en afremmen heeft bijgedragen aan een schone was. Bij het vullen van de watertank kwam ik erachter dat de dop verdwenen was onderweg. Gelukkig hadden we nog een pot Frankfurters. De bijbehorende broodjes hadden we vanmiddag al gekocht bij de ICA. 

11 juni

Vanmorgen zijn we met onze reis gestart bij Husvagnsexpo. Een caravandealer van Adria en Kabe, met natuurlijk een kampeerwinkel. Maar zoek je kinderspeelgoed, zandschepjes of felicitatiekaarten dan kanje in de andere helft van de winkel terecht. Reden? De dop van de Frankfurters was niet afdoende voor het afsluiten van watertank. 

Deze reis hebben we wat meer snelweg genomen. Maar uiteindelijk kom je toch door dorpen met 40 km/u. Wel mooi om af en toe de IPhone te gebruiken, anders dan GoogleMaps. Nu geland op Öland. Een langwerpig eiland voor de kust ter hoogte van Kalmar. 1001 campers, maar we staan alleen op deze Camperplaats. Nou alleen!

Een gulzige gevleugelde snavel is wel erg brutaal. 

12 juni

Vol goede moed zijn we vertrokken om het eiland Öland te verkennen met de verschillende bezienswaardigheden. Vooral de oude. Gelukkig is dat in het geheel niet gelukt en zijn maar 95 km verder gekomen.

Het begon al toen we bij Byrums Raukar aankwamen. Een gelaagde rotspartij. Maar ik reed natuurlijk verder over een grindweg die langs de kust liep, met een prachtig uitzicht. 

In Bryxelkrok, een kleine kustplaats met een haven gezocht naar een visrokerij, waarvan het eiland bezaaid is, maar blijkbaar is het nog geen hoogseizoen. 

De noordelijkste punt van het eiland met de vuurtoren Långe Erik. 

Op de terugweg gelijk een Camperplaats gevonden. Voor 11 euro je in de middle of nowhere. Wel een buurcamper op 80 meter afstand. Aan de wielen kan het niet liggen. Een Mercedes Bentz 1418 uit 1970.  Toen was Pauline 4 jaar. 

13 juni

Poging 2 om de rest van het eiland te verkennen. 137 km lang en het breedste gedeelte is 16 km. Ook vandaag zijn we er niet in geslaagd om dit doel te bereiken. Is dit een probleem? In het geheel niet, we hebben alle tijd. 

Het natuurmuseum met het Trollenbos hebben we overgeslagen. Wel even een impressie van de wonderlijk gegroeide dennenbomen. 

De meeste molens van Öland zijn van het type Standaard molen. In 1800 waren er ca. 2000 molens. Nu nog maar 400 stuks. De molens werden gebruikt voor het malen van graan. Deze waren ook geen onroerend goed, maar verhuisden mee als de agrariër ging verhuizen. 

Stora Alvaret is een groot kalksteenplateau in het zuiden van Öland. Een byzonder en beschermd gebied van ca. 25000 hectare groot wat staat op de lijst van het UNESCO werelderfgoed. Het is vergelijkbaar als een steppengebied. Zeer indrukwekkend. Zeldzame planten. Pauline dacht dat het één grote plaat steen was. Later vonden we kalksteen zonder bedekking met aarde en gras c.q. planten. 

Als eindpunt van vandaag staan we nu bij een vissershaven. Wel vergane glorie. 

Aan de overkant van de Oostzee liggen Letland en Litouwen. Iets noordelijker ligt het grootste eiland van Zweden, Gotland. 

14 juni

Onderweg kom je toch echt wel mooie dingen tegen. Een 100 jaar oude houten graandorsmachine. Gewoon buiten onder een boom. 

De zuidpunt van het eiland. Met de vuurtoren Långe Jan. 40 meter hoog.  

Onderweg kwamen we langs een kalksteen groeve. Toch maar even een kijkje nemen. Hoe nieuwsgierig is die Peter?

Ekotorp Borg is een ringvormig fort gebouwd ca. 400 jaar na Chr. Bij opgravingen zijn materialen gevonden die duiden op een intensieve handel moet de Romeinen. Het Fort was een bescherming voor een dorp in de IJzertijd binnen de muur van Kalksteen. Het fort is met tussenpozen hierna nog twee keer gebruikt. In de jaren 70 en 80 is het fort opgegraven en volgens inzichten en met wat fantasie gedeeltelijk opgebouwd. Maar door de eeuwen is er niets veranderd. De figuranten lopen op sneakers, de schutter met pijl en boog kijkt alleen maar naar knappe mannen en de krijger op de kantelen houd zijn strijdros in de gaten. 

Een prehistorische begraafplaats in je achtertuin. Niet bang zijn voor spoken!

Het eiland Öland verlaten zonder een visje gescoord te hebben kan natuurlijk niet. Dus op de valreep naar Färkestaden Fish en Rokeri voor gerookte vis. 

Een parkeerplaats bij een strandje waar camperaars de nacht kunnen doorbrengen. 

We waren al snel niet alleen meer op deze plaats. 

15 juni

Na wat inkopen bij het enorme Hansa Shopping Centre in Kalmar zijn we naar het noorden vertrokken. Doel: Vimmerby. Na een relaxte rit en een lunch bij een meer onderweg, zijn we na een rit over een onverharde weg door het bos niet verder gekomen dan Storenro. Alleen op een parkeerplaats bij een zwemgelegenheid aan een meer. 

15 juni

Gelukkig werden we ‘s nachts niet van de parkeerplaats gestuurd. Het bord verboden te parkeren van 24.00 uur tot 10.00 uur was zeker over het hoofd gezien. Zo konden we heerlijk een frisse duik nemen in het meertje. 

Mijn complimenten voor Pauline. Haar motto: het moet eerst 30 graden zijn dan kunnen de kuiten in het zeewater. Dit geld niet voor Bijke. Waar een balletje in het water gegooid word (ook bij min 5 graden) dan is hij de eerste in het water. 

Langs de doorgaande weg van Vimmerby naar Våskervik dook ineens het bord van een bezienswaardigheid langs de weg op.  Gladhammar Gruvov. Oftewel de groeve van Gladhammar. Sinds de 12e eeuw al in gebruik als mijn voor het delven van onder andere ijzererts, kopererts en kobalt erts. Niet in de eeuwen achter elkaar, maar met tussenliggende periodes. Een leuk verhaal is dat in 1560 een koning Gustav wederom opdracht gaf voor het ontginnen van Kobalt. Dit lukte mensen in Våstervik niet. Zij lieten Walen uit Nederland komen om de kobalt erts te delven. Heden ten dage is de gemeente Våstervik bezig om de 50.000 ton gesteente, die overgebleven is uit de eeuwenlange ontginning te saneren. Vanwege giftige uitspoeling naar omliggende meren en riviertjes. 

Afgeslagen van de snelweg richting Norköping. Volgens Nederlandse begrippen kan je dit geen snelweg noemen. Snelheid varieërd van 70 tot 100 km / u.  En wisselend van een tweebaansweg naar driebaans. Dus afgeslagen naar een klein dorp Loftahammar. Bij de ICA eerst boodschappen gedaan en toen neer geploft aan de kade van een Marine Centre. 

18 juni

We staan nu op een plek aan het Götakanal. In Norsholm.  Eén van de punten waar het Gotakanal samen met de Göta älv en het 82 km lange Trotthättenkanal (het kanaal van het Kattegat naar de Oostzee) de wegen kruizen. 

Het Kanaal is 190 km lang en heeft 58 sluizen. 87 km is gegraven in 22 jaar tijd door 58.000 Zweedse soldaten. Bij de rest is gebruik gemaakt van rivieren en meren. 

18 juni

Voor ons vertrek richting Stockholm, via een omtrekkende route hebben we nog even langs de sluis gestaan die 4 zeiljachten schutte richting het Boren meer. Het verval viel wel mee. Ca. 40 cm. Dat is wat anders als het totale hoogte verschil van 92 meter over de hele lengte van het Götakanaal. 

Een prachtige route. Zeer afwisselend. Soms zijn de wegen erg bochtig en heuvelig. Anders is het land glooiend en soms zo vlak en uitgestrekt dat de Haarlemmermeer er jaloers op mag zijn. Veel vrachtwagens met hout die dit naar de enorme fabriek Billerud brengen. Een grote fabrikant die hout verwerkt voor verpakkingskarton en pakken voor melk, yoghurt etc.  en verpakkingspapier voor talloze toepassingen.

Op de route stelde Pauline een plekje aan een haven in Hampetorp voor om even wat te eten. Zo stonden we plotseling voor een veerboot naar een  eiland Vinön in het Hjälmaren. Ofwel de Parel van Hjälmaren genoemd. Met natuurlijk een Camperplaats. Het was niet ons plan, maar de overtocht en het eiland intrigeerde ons. 

19 juni

Voor ons vertrek heeft Pauline nog frisse duik genomen. Haar escort, Bijke, vond het in het geheel niet fris. Hij plonsde erin om de ene tennisbal na de andere te halen.

 Bij gebrek aan een badjas heeft ze mijn houthakkersoverhemd 8XL maar geconfisqueerd. Een vraag aan haar was het nu zwemmen in het meer of in mijn overhemd?

Terwijl zij, volgens haar zeggen, de nieuwjaarsduik nam heb ik geboekt voor de overtocht naar Finland. Zaterdag 22 juni aanstaande. De details volgen in een andere episode van dit reisverslag. 

Hier een kleine pauze. En een kop koffie als voorbereiding op het chaffeursdeel van Pauline. Mijn instructie tijdens het rijden was soms stevig, maar mijn complimenten voor haar. Even kort: ze had nog nooit in de VW Crafter gereden. En nu zomaar op een weg variërend van 40 tot 80 km per uur. Zeer glooiend met diverse onstakels waaronder een langzaamrijdende maaidorser. 👍

Een voordeel van het aanzetten van de functies: Vermijd de snelweg en tolwegen, is dat je nog eens ergens langs rijdt. Bij voorbeeld

Södertalje, een voorstad van Stockholm en stad van Scania. Er kwam geen eind aan de af te leveren trucks

Of de route naar een Camperplaats via een veerpont.  

Wederom weer een plek bij een jachthaven. We staan aan de kade. 2 stappen vooruit en dat wordt zwemmen met de vissen. Na een paar donkere wolken knapt het ‘‘s avonds weer op en het wordt nog niet echt donker. De foto met de maan is gemaakt rond 22.22 u. 

20 juni

We blijven nog een dagje bij de jachthaven. Een dag rust kan je het niet noemen want het is even tijd voor wat kleine reparaties, nieuwe indeling van de ruimte boven de cabine, de was en duizend andere dingen. In c.q. op de jachthaven is altijd wat te doen. Visbootjes in en uit het water. De havenmeester die met een enorme heftruck boten in en uit het water takelt. Zeilers en families die bepakt en bezakt hun spullen met een lorry naar hun boten brengen om een dagje of weekend te gaan zeilen. Morgen, 21 juni, is het in Zweden Midsommar. Een feest om te vieren dat de zomer begint en het ook tijd is op de banden met familie en vrienden op te halen. Nu vragen jullie wel af: wat wij doen in Zweden, terwijl familie en vrienden in Nederland zijn?

No Comment. Ook een vraag die misschien bij jullie speelt is: ze staan zo dicht bij Stockholm. Waarom geen Citytrip? Dat is omdat wij meer van de natuur, bossen en meren houden. Geen asfalt en betonjungle voor ons. Dan liever een aardige havenmeester die met zijn dieselheftruck naast ons staat om een buitenboordmotor van een bootje af te halen. 

21 juni

Wederom nog een nachtje bij de jachthaven. Van het wassen van de kleding was gisteren niets terecht gekomen. Behalve het in de week zetten met een vleugje groene zeep. Blijf milieubewust in de natuur! De eerder besproken wastoppe heeft zijn werk weer gedaan. Of is de witte tobbe met oranje deksel een zij? Het was een perfecte dag ervoor. Minder wind dan gisteren en lekker warm door scheutige zonnestralen. Relax en geniet. Ook tijd voor een rondje jachthaven en aanliggend terrein. Met de meest byzondere ‘verlate’ schepen / bootjes. Met het grootste zeiljacht was men enthousiast begonnen met een opknapbeurt. Er is nog veel te doen! Even het bos in en je komt op de leukste plekjes. Met kristalhelder water. 

22 juni

Om maar in zeiljacht termen te blijven moesten we vanmorgen al vroeg de zeilen hijsen. 4.30 uur. We hadden de wind mee en stonden om 6.00 uur bij de ferry-terminal van Viking Line in Stockholm. Stipt op tijd gingen trossen los van de Viking Grace. We varen door de scherenkust voor Stockholm. Zigzagggen tussen de rotseilandjes. Bewoond of slechts een kale rots. Stockholm heeft er maar liefst 24.000. Op de Viking Grace is het vandaag niet erg druk. Het vrachtwagen dek, waar wij ook staan, is half leeg. Natuurlijk is er veel entertainment aan boord. Er is zelfs gedacht aan Max Verstappen. Het nadeel hier is dat buiten de baan een nat pak te verwachten is. Nog enige wetenswaardigheden over de reis. We vertrokken om 7.45 uur en komen om 19.45 uur (Finse tijd) in Turku aan. 11 uur varen. Op een scherm afdruk van Google Maps zijn we na 4 uur varen nog steeds in Zweden. 

Aangekomen in Finland om 20.00 uur plaatselijke tijd. Finland hanteert de Oost-Europese zomertijd. Het is 1 uur later dan in Nederland. Na 10 minuten stonden we op een vrije camperplek. 

De tocht verliep rustig, veelal langs eilandjes, net zo als het scherengebied voor Stockholm. Verbazendwekend dat op de meest afgelegen rots-eilandjes nog huisjes staan. Indrukwekkend gebied. 

Het ene minpuntje van de reis was de Bingo. En niet alleen bezocht door de grijze duifjes. Het leek wel of het hele schip rondom ons zat. Jullie mogen 1 keer raden wie ook een kaart had gekocht. 

Reactie van Pauline: Bingo in het Zweeds valt helemaal niet mee hoor! Een superknappe purser legde me de spelregels uit, maar helaas toch een valse “Bingo”. 

Ik hoefde gelukkig geen liedje te zingen. 

23 juni

Een warme dag. En tijd om de vroege ochtend van de 22e in te halen. Ondanks het hazenslaapje tijdens de overtocht. Buiten ontbeten met alle tijd van de wereld. Het enige wat op het programma stond was de aankoop van een flesje biologische afbreekbare zeep bij de Outdoorshop. Voor de afwas, je haren, je body en zelfs je auto. Tandenpoetsen is af te raden, hoe wel. Zeepbellen blazen is nog steeds een leuk tijd verdrijf. En de koelkast en broodtrommel moesten ook weer gevuld worden. Enige producten van Lidl waren daar zeer geschikt voor. Even recapituleren: Lidl Nederland, Lidl Duitsland, Lidl Denemarken, Lidl Zweden en Lidl Finland! Dan kunnen ze toch wel 1 taal gebruiken? Voorstel: Lidl Esperanto. De wereldtaal. De CD is te bestellen bij Bol.com. 

Hierna een kort bezoek aan het centrum van Turku. Morgen het vervolg. 

24 juni

Vandaag werden we weg gestuurd van de eerste Camperplaats. Deze gingen ze inrichten  voor een festivalterrein. 300 meter verder op was nog een andere en ging het ontbijt verder. Een warme dag zorgde voor lezen en voorbereiding van onze verdere reis. Een klein rondje Turku. Overal in de stad, voornamelijk bij bushaltes staan of liggen electrische steps. Via een account en een app kan je deze zo gebruiken om van A naar B te gaan. Voorwaarde is dat je ze op de openbare weg moet laten, indien gebruikt. Een ander opvallend fenomeen is een bloemenstal, bijna op elke hoek in de straat. Erg fleurig. Eén keer raden wat KUKKAKAUPPA betekent. 

25 juni

Vandaag vertrekken we uit Turku, maar eerst brengen we nog een bezoek aan het Maritiem Museum. Onze bewondering over het eiland Ruisalo. Het staat bekend om zijn uitgestrekte natuurgebied en schilderachtige landschappen. Het gebied wordt gekenmerkt door weelderig groen, wandelpaden en uitzicht op Archipelzee. De open weilanden tonen een mix van wilde bloemen en grassen. De diverse habitats trekken verschillende vogelsoorten aan, waardoor het een uitstekende plek is voor observeren van zowel standvogels als trekvogels. De Ruissalo Botanische tuin herbergt een grote verscheidenheid aan inheemse en exotische planten. Het gebied was vroeger het jachtgebied van het Slot Turku. Dit slot is oudst bewaarde gebouw van Finland. 

De camping langs de snelweg naar het Noorden ligt natuurlijk niet langs deze weg. Hiervoor moet je het binnenland in. Toen we Turku uitreden, was het nog eerst een kilometer stad, hierna een kilometer industrieterrein en voor de rest van 45 km naar Mynämäki Lemmi Camping weiland en bos. Een gravelweg van 26 km naar camping. In Nederland zou je in the middle nowhere noemen. Hier is het gewoon. 

26 juni

Laat op gang vanmorgen. Ook zat het nog even tegen met de plaatselijke wasmachine. Een Finse buurvrouw die gaan Engels sprak heeft Pauline geholpen. 

Verder een saaie rit met onderweg inname van diesel, euro95 voor het stroomaggregaat en voedsel. 

De buurman van de camping kan er weer warmpjes bij zitten deze winter. 

27 juni

De kilometers naar Svedjehamn gleden ons onderdoor. Via de autoweg, de B-weg en zelfs via de gravelweg. Miljoenen bomen, duizenden borden, 10-talle kassen, ettelijke hectares vlakke akkers. Voor de eland wordt veel reclame gemaakt. Oversteken van deze dieren hebben we nog niet gezien. De eilanden archipel boven Vaasa was een weelde om door heen te rijden. Eindpunt het haventje Svedjehamn. Op de lijst van werelderfgoed van UNESCO. 

Op de Camperplaats kwam Peter’s kistje met inhoud weer goed van pas. 

En hier is het nieuwe woord voor de scrabbel liefhebbers onder ons: Kristiniinankaupugin!

28 juni

Eigenlijk wilden we in Svedjehamn blijven. Helaas was iemand ons voor met het reserveren van een plek via de app Markparkii. Gelukkig heeft Pauline gisteravond nog mooie foto’s gemaakt. 

Onderweg nog een scheve toren gespot. Geen toren van Pisa, maar door een snelle foto uit het raam! Vanmiddag zijn we aanbeland op een parkeerplaats, vlak aan de kust van de Botnische Golf. Officieel geen Camperplaats, maar 1 overnachting wordt gedoogd. 

29 juni

Het regende toen we vanmorgen van de overnachtingsplaats vertrokken. Het klopt, we werden gedoogd. Maar wij moesten ook jongeren gedogen die daar tot diep in de nacht de vrijdagavond en nacht vierden. In het bos langs de kust zijn veel huisje te vinden. Variërend van een vakantiehuisje met BBQ plek tot grote woningen met een veranda en een carport voor drie auto’s. Gebruikelijk is je brievenbus aan de weg te hebben. Onderweg zouden we bij een truckstop gaan ontbijten. Niet gelukt want deze waren allemaal nog dicht. Dus dat werd een gang naar een Shoppinghall. Bij binnenkomst baan je eerst een weg tussen de BH’s en onderbroeken. De Motorolie was ook in de aanbieding. En.. daar was het brood         

De zoektocht naar een nieuwe overnachtingsplaats ging met hobbels. Letterlijk en figuurlijk. Via Campercontact wel wat gevonden, maar dit was nog te ver rijden. Park4Night bracht de uitkomst. Eerst een parkeerplaats aan een rivier bezocht. Deze stond helemaal vol. 5 gewone auto’s en een camper. Blijkbaar een vriendengroep die kwam vissen. 

De parkeerplaats die we hier vonden  was een plaat asfalt. Weliswaar met uitzicht op een meer, maar direct naast een weg. 

De plek die we hier vonden voldeed aan onze wensen. De rit er naar toe begon veel belovend. Een gravelweg van 8 meter breed in zeer goede staat. Deze werd smaller met grof grind, maar alsnog goed berijdbaar. Het laatste traject was 3 meter breed. Zigzaggend tussen omgevallen of afgezaagde dennen. Een super rit van 45 minuten en 38 km. Het meer en omgeving maakt deel uit van een Nationaalpark met veel vogels, dieren zoals Elanden en Wolven en hebben deze niet gespot. Wel de ontelbare musquito’s. Ze zijn in ieder geval niet zo snel als die in NL. met 1 klap heb je ze. Ook op deze plek was een familiegebouw waarin een eenvoudige sauna. Hout aanwezig. Afkoelen? 1 sprong vanaf de steiger! Door een deel van park liep een duck-trail. De ondergrond was zo soppig, één stap naast een plank en je stond tot je knieën in het moeras met o.a. veenmos. Let op de foto van het bord van het gebied. Links onderaan:  Pieni Kirkaslampi. Het kleine zusje van het meer. Was dit een lokkertje voor Pauline of betekent Pieni gewoon klein? Morgen verder naar het Noorden. 

30 juni

Vandaag stond in het teken van zwemmen, hoe hard rij ik op een gravelweg? Autowegen met hun buren en gebruikers, ABC, K-market en elanden. Voordat we weer op de doorgaande route kwamen vanaf onze overnachtingplek duurde het 45 kilometer in 45 minuten. ABC is een organisatie met tankstations, serviceplaatsen met een restaurants, parkeerplaatsen voor personenauto’s, vrachtwagens, campers en caravans verspreid overheel Finland. Als camperaar kan je hier overnachten met elektriciteit, water innemen en grijswater lozen. Zelfs je hond even opsluiten. Geheel gratis. Nadeel is dat ze aan een snelweg of doorgaande weg staan. K-market is onze levercier voor de inwendige mens. En de elanden waar al kilometers reclame voor wordt gemaakt. Die blijken toch te bestaan. Eerst kwamen we er 1 tegen die het bos in wilde. Helaas werd zijn route geblokkeerd door een vangrail. Toch maar even gestopt om het andere verkeer met gevarenlichten te waarschuwen. De andere familie stond midden op de doorgaande weg met 3 rijbanen. Zeker om het jong de beginselen van het verkeer en oversteken bij de brengen. Maximum snelheid 100 km/u. Voor de oplettende lezers heeft u de rode lijn op de routekaart met onze vorderingen wel gezien.  Jawel dit is de Russische grens met Finland. Hemelsbreed 38,5 km. Wees gerust, wij zijn veilig. Poetin is na zijn werk vanmiddag om 17.00 al naar huis gegaan. 

1 juli

Vandaag was het een sportdag. Lopen, rennen, springen en afstanden. 

Vandaag een voortzetting van het elanden spotten langs de weg. Ze liepen met 3 of 4 te grazen. En verderop stonden de rendieren het malse gras te verorberen. De Finnen zijn gewent aan dit soort taferelen. En niet geheel voorzichtig zodat de beesten ook begonnen te rennen of midden op de weg het verkeer tegen te houden. Wij sprongen over de Noordpoolcirkel bij Suomu, een alpineskigebied. 

De secundaire weg die we vervolgden door het langlaufskigebied kwam verrassend uit bij een veerpont. Aan de overzijde lag nog 500 meter asfalt en daarna 37 kilometer gravelweg tot de eerstvolgende stad. 

Totaal hebben wij ca 260 km afgelegd. Een flinke afstand gezien het gemiddelde. 

Bij Kersilö hebben we met behulp van de app Campercontact een Camperplaats gevonden. De ene lag aan de zijde van de weg en was heel groot. Dus de waterkering maar over gestoken voor een rustiger plek. Een goede set, want na ons parkeren kwamen er verschillende concurrenten dezelfde locatie bekijken. Wie het eerst komt ………..!

2 juni

Wij moesten accuut vertrekken bij idyllisch uitziende stuwmeer. We waren niet de enige, die deze plek prima vonden. 1000 muggen met ons in de camper. Daar valt niet tegen te slapen. Overlegd en uit bed om 3.15 uur. 10 minuten later reden we over de stuwdam richting doorgaande weg. Op zich geen probleem, want op een enkele Fin na was de weg stil. Natuurlijk ook een paar doorgewinterde rendieren families. Honderd kilometer verderop sloeg de hongerklop en slaap toe. Makkelijk gedaan. Camper aan de kant en lekker onder het dekbed. We reden door Lapland. Hier wonen de Samen met hun tweetaligheid. 

Neiden was de laatste stop voordat we de Noorse grens overstaken. Met natuurlijk de laatste boodschappen in Finland. Het laatste stuk van Finland was zeer afwijkend. Een glooiende en kronkelende weg no. 92. Langs vele meren, diverse landschappen en bossen. Waardevol om te zien. 

Altijd al de wens gehad om naar deze plaats te gaan. Zo in het noorden en relatief dicht bij de Russische grens. 57 kilometer. De invloed van Russische bewoners door de eeuwen heen was was zo groot, dat na het herbouwen van de stad na de 2e wereldoorlog de straten wederom in twee talen zijn aangegeven. Noors en Russische. Kirkenes is ook het eindpunt van de Hurtigrutten lijn. De postboot die 37 havens aandoet vanaf Bergen tot en met Kirkenes. Gemiddeld 5 dagen in de week. 

3 juni

Vandaag werden we om 9.00 uur gewekt door de scheepshoorn van de aankomende Nordlys van de Hurtigrutten lijn. Vlak na aanmeren begon het feest van de logistiek. Containers werden er uit gereden, passagiers kwamen naar buiten. Nog even snel taxfree shopping! De ene groep stapten met koffers en al naar de desbetreffende bussen. Bestemming vliegveld of terugreis met de bus. De andere groep ging waarschijnlijk voor een rondtour. Er kwam een sportauto uit de romp, de post werd gebracht en opgehaald. Ogenschijnlijk jongeren hadden gekozen voor een rondrit op een quad. Op het water zag ik een speedboot met 20 personen over het water scheren. Andere zochten te voet hun weg, waarschijnlijk naar het centrum van Kirkenes. Kortom een hele drukte in ca. 45 minuten tijd. 

Een geweldige rit begon bij de Kiwi, waar zelfs het personeel in een groene outfit rond liep. Hierna nog even de Russische militair geëerd die in 1944 Kirkenes van de Duitsers bevrijdde. De autoweg E105 naar Moermansk was bij de grens afgesloten. Maar dat was ook niet ons doel vandaag. De weg naar Grense Jakobselv was van kwaliteit veel minder maar des te meer spectaculair. Langs en omsloten door Norges Eldste Fjell ofwel Noors oudste berg(keten). Een kronkelende bergweg die de laatste 10 km vlak langs de Russische grens loopt. 50 meter naar rechts en je staat midden in de rivier. Zouden ze hier dan toch Russische / Noors sprekende zalmen hebben? Goede zaken voor een vislogopedist? Aan het eind van de rit kom je in ieder geval op de meest westerse plek van Noorwegen, loop je via een strandje zo de Barendz-zee in en met wat doorzettingsvermogen zwem je links naar Spitsbergen en rechts naar Nova Zembla.

Wat is dit een byzondere locatie om een koude rilling over je rug van te krijgen. 

4 juli

Terwijl gisteren druilerig begon met een extra laagje kleding onder de jas, werden wij vanmorgen wakker met een stralende dag. Ook goed voor de vergezichten en heldere foto’s. De dag begint altijd licht gezien de

zonsopgang en zonsondergang van vandaag. De zon kwam op om  0.02 uur en gaat onder om 0.02 uur. Kortom op deze plek is het 24.00 uur licht. Voordat we op pad gingen spraken we nog met 2 jonge militairen die samen met collega’s in groepjes van 2 surveilleerden. Omdat het zo dicht is van de Russische grens blijft dit ook een risicogebied. Onderweg was een aaneenschakeling van indrukwekkende rotspartijen en weergaloze vergezichten. Pauline is soms moe van alle indrukken. Een parkeerplaats bied dan enig soelaas om weer bij te tanken. Vanmiddag was de koek op, niet letterlijk natuurlijk, want het biscuitje bij de thee is belangrijk voor een beetje energie. 184 km over prachtige wegen was genoeg en zijn we neergestreken op een camping. Niet onze stijl natuurlijk, want Wildkamperen is toch leuker, maar een handwasje in een stromende rivier is niet genoeg om de waszak leeg te maken. 

5 juli

In Tana Bru, een klein dorpje met een centrumfunctie voor de hele regio, waren informatie borden over de schaatser wordende wilde zalmen die vroeger de Tana rivier op zwommen voor het leggen van eitjes. De bevolkingsgroep, de Samisch, die hier van oudsher leefden, waren afhankelijk van deze vissoort. Door een programma op te starten probeert men de stand van de zalm weer te bevorderen. 

De rit over het “dak” van de wereld. De noordelijke route richting de Noordkaap was weer fenomenaal.  Achter elke bocht of bovenop elke berg kreeg de wereld weer een andere dimensie. De kronkelende weg lijkt wel een slang die de overgebleven sneeuw van de winter probeert te ontwijken. Nu goed berijdbaar, maar in de winter is deze pas afgesloten in verband met 5 meter of meer sneeuw. Heb je hier een vakantiehuis, zal je toch je sneeuwscooter mee moeten nemen. Alvorens we de pas op gingen zagen we nog een mooie kerktoren in een gehucht. Even stoppen voor een foto van de toren. Ook in Noorwegen overlijden mensen. Maar deze worden dan vervoerd in een SUV rouwwagen. 

Bij Ilfjord hebben we de afslag naar Meehamn genomen. Even een uitstel op de Noordkaap. 

Een paar kilometer buiten Lebensby staan we geheel Off-grid zoals dat wordt genoemd. Gewoon ergens vrij met een uitzicht om voor te tekenen. 

Met een fjord aan je voeten. 

6 juni

De route naar Gambia, via Mehamn. Gisteren noemde ik de rit over het dak van de wereld. Deze hebben we vandaag overtroffen. Toen hadden we nog ruige bergen met relatief groene hellingen. Het scenario van vandaag was een SubArctic gebied. Een toendra gebied met grijszwarte stenen, waartussen mossen, vetplanten en lage grassen groeien. Sta je midden in dit gebied en je vergeet even de stroompjes, watervalletjes, de meren en meertjes, dan waan in een rotswoestijn. Kilometers lang over de toppen en afdalingen van 8% als het eind van een fjord weer in zicht kwam. 

In Gamvik (eigenlijk 3 kilometer hoger) in Slettnes zijn we bij de noordelijkste vuurtoren op het vaste land van Europa geweest. De vuurtoren met café worden gerenoveerd, helaas zeer beperkt toegang. 

Daarom hebben we Gamvik maar weer verlaten, na het dorpje met nu nog 200 inwoners te hebben verkent door middel van een rondtoer. Natuurlijk ook even de 5 huisrendieren begroet die tussen de huizen liepen te zwalken. 

Na 10 kilometer zijn we neergestreken tussen 5 bergtoppen en een fjord en bergmeer. De bergtoppen zijn hier niet zo hoog als in de Alpen. Deze zijn maximaal 300 meter hoog ten opzichte van de zeespiegel.  Even buiten met je 3-D blik aan, 360 graden draaien en dan duizelig zijn van alle indrukken. 

Wat voor ons elke keer weer een bewondering oproept, is voor de bewoners elke dag het zelfde of werkt tegen. In de zomer 24 uur daglicht, daar kan je mee leven. 2 uur daglicht in de winter is al minder. De wegen zijn nu goed berijdbaar. Helaas in de winter gesloten door 5 tot 8 meter sneeuw. Een bezoek aan een groot ziekenhuis is in acute gevallen maar een half uurtje met helicopter of vliegtuigje. Minder erg: 1000 km over een kronkelende weg met maximum 60 of 80 km per uur, is geen pretje. Aldus een Noorse vissersman die we hebben gesproken. 

6 juli

Op de weg naar Ilfjord is het moeilijk om afscheid van dit imposante gebied te nemen. Dus de keuze op de kruising naar Kjøllefjord, ook een vissersplaats en aanlegplaats voor de Hurtigrutten lijn, was snel genomen. 

Zondagochtend, behalve enige fanatieke wandelaars was het dorp nog erg stil. Foto’s nemen kan altijd en blijft leuk. 

De tocht over het plateau van Ilfjord naar Borsele was geheel anders dan de overige landschappen die we gezien hebben. Het eerste gedeelte van de weg was in slechte staat. Deze werd later beter en kon je goed doorrijden. We hebben nog geprobeerd om via een onverharde een kampeerplek te zoeken. De open plekken waren helaas niet vlak genoeg. Nu staan vlak met uitzicht op een fjord met een rotswand van kalksteen in de rug. 

8 juli

‘‘s morgens wakker worden met uitzicht op het fjord. Ontbijt klaar zetten en dan kijken naar een rendier, we zullen hem maar even Blitzen noemen, die op zijn dooie gemak een meter voor de camper langsloopt. Net of dit zijn vaste ochtend wandeling en zijn vaste route is. 

Na vertrek van de slaapplaats nog even gestopt bij de plaatselijke Co-op. Een zeer kleine winkel op een kruising, maar wel één die de regio voorziet van kruidenierswaren. En voor de uitgebreide keuze in lekkernijen is Ijn grotere (XL) in Lakselv. 40 km verderop. 

Op de parkeer plaats nog een Peugeot met vliegvis hengel. Zeer gebruikelijk in dit gebied. 

De weg langs het fjord was weer zeer afwisselend. Met z’n brede stranden van zand en keien. Droog gevallen in verband met eb. 

De sauna op de camping was een beetje klein voor mij. Dan maar een andere keer. 

Om 24.00 uur verlicht de zon nog uitbundig het fjord. Samen met drie keer de weerschijn in het water. 

9 juli

De weg naar de Noordkaap (North Cape) was een weg met tunnels en eenzame fietsers. 

Onze hoogste waardering voor deze mensen die bepakt en bezakt de berg op rijden met een stijgingspercentages van 9 of 10%. 

Dit is nog niet alles. Er stond een aardig briesje. 6 Bft in west-zuidwestelijke richting. Doortrappen maar. Ik denk dat de jongens en meisjes van de Tour de France hier een voorbeeld aan kunnen nemen. 

Waar we eigenlijk voor vreesden is ons erg mee gevallen. 

Geen rijen touringcars onderweg, achtervolgd door veel campers, afgewisseld met motoren en personenauto’s. 

Iedereen is waarschijnlijk doorgereden naar de belangrijkste bestemming van vandaag. 

Wij zijn afgeslagen naar het vissersdorp Skarsvåg en staan bij de haven naast een enorme sneeuwschuiver die in de zomer niet ingezet hoeft te worden. 

Even geprobeerd om op een afgelegen plek te gaan staan. Alleen elk zichzelf respecterend dorp heeft zo zijn geheime stort en verbrandings plaats. Skarsvåg dus ook. 

Morgen: moment suprème!

10 juli

We zijn er! Wat ooit een woord op een wensenlijstje was tijdens één van onze vakanties, waar zou je nog eens heen willen, is nu een plek On top of the World! 

Op 10 juli 2024 om 14.00 uur reden we de parkeerplaats op. 

Bij het monument van Kong Oscar II (Koning van Noorwegen en Zweden 1873) was niemand meer. 

King Peter I (2024) dan maar voor in zijn plaats. King Kong dus. 

Zojuist een ansichtkaart aan Teuntje geschreven en gepost in het noordelijkste postkantoor van Europa. 

Overnachten op de parkeerplaats bij de Noorkaap hebben we maar niet gedaan. We voelden ons niet erg thuis tussen de ruim 300 campers en caravan die dit wel deden. We hebben een stil plekje boven het dorp Skarsvåg gevonden. Uitzicht op het fjord en de zee en uitzicht op het dorp en haven. 

Een “nacht” wandeling van Pauline om ca. 0.30 uur blijft niet ongemerkt en een close encounter of the rendeer kind. 

De “cod” kabeljauw is de meest gevangen vis in deze zeeën, naast de “king” krab. Om voor langere tijd te bewaren wordt deze wind gedroogd aan rekken. 

Een jonge Noorse rendier fluisteraar vind deze dieren nog steeds interessant. Dit om 23.30 uur. 

11 juli

Vandaag heeft Pauline een kijkje genomen in een klein openlucht museum, met voorbeelden van onderkomen waar de Samisch in leefden. 

Klein, groter, grootst en stokvis X 10.000. 

Van de Honningsvågtunnel (4,4 km) werden de wanden schoongespoten. Dat betekende één afgesloten rijbaan in de tunnel en oponthoud. Met behulp van een verkeersbegeleider reed er een convoy door deze tunnel. Wachttijd: ca. 20 minuten. 

We zijn net door de Noordkaap tunnel gereden. 6,8 km lang en deze gaat met een hellingspercentage van 10% circa 3,4 km omlaag tot 200 meter onder zeespiegel en ca. 3,4 km ook weer omhoog. 

Vlak na het Kålfjord een afslag genomen naar een mooie uitzichtplek. Helaas geen gravelweg, maar een keienweg. Dat was even schudden met de bus, ook met maximaal 5 km/uur. 

Later even gevoeld. Mijn nieren zitten nog op de juiste plaats. 

Maar daarna. Een groen maanlandschap. 

12 juli

Goedenmorgen Wereld. 

Zo voel je je als je wakker wordt op deze locatie met dit uitzicht, 360 graden om je heen. 

Blijven? Een paar uurtjes dan. Er zijn nog zoveel mooie dingen te zien onderweg. 

We voelen, nee we zijn inmiddels al een hele tijd nomaden die mogen genieten van het goede leven. 

Een tussenstop. 

Alta was een cultuurschok na een reis over bergen en dalen, met of zonder bos. Eerst zie je alleen 4 rendieren langs de weg grazen of ze lopen voor je auto, alsof de weg van hun is. Wat feitelijk ook zo is. 

En zo rij je door een stad van 21.000 inwoners. Met al z’n snelheidscamera’s. 

We zijn hier bij de kathedraal van het Noorderlicht geweest. Pauline  was helaas te laat om een kijkje binnen te nemen. 

Kathedraal van het Noorderlicht. Gebouwd van 2008 tot en met 2013. 

Ontwerp van het Deense architectenbureau Schmidt,Hammer,Lassen.

De kerk is geïnspireerd op de Aurora Borealis = het Noorderlicht. 

De 45 m hoge kerk heeft een spiegelende bekleding van titanium, die het Noorderlicht reflecteert. 

Een overnachtingsplaats gevonden bij de jachthaven van Alta. Met uitzicht op het Kåffjord. 

13 juli

Na een rustige start van de dag met uitzicht op het Altafjord, eerst ons proviandmandje gevuld bij de X Extra. 

De binnenkant van de Cathedral of Nothern Licht intrigeerde ons en was zeker een bezoek waard. 

Na een monsterrit van ca. 390 km over de E6, van Alta richting Narvik staan we op een eenvoudige parkeerplaats in Bardufoss. Het geluid van de waterval is duidelijk hoorbaar. Maar niet in zicht. Morgen er maar op uit om deze te vinden. 

De route was prachtig.  Rijden langs fjorden, over bergpassen, door vele dorpjes en ettelijke tunnels, variërend van 500 meter tot 7 km. 

We kunnen wel 2000 foto’s plaatsen om alle indrukken weer te geven. Maar dit is wat je zelf moet zien en ervaren. 

Mijn complimenten aan de Statens Vegvesen, de wegbeheerder in Noorwegen, voor het onderhoud en aanleg van het wegennet. 

14 juli

Kleine waterval. 

Na een lange dag vol met autokilometers en kijkmomenten hebben we vanmorgen rustig aan gedaan. De gebruikelijke ochtendrituelen, maar dan een tandje lager. Zeg maar twee tandjes lager. Toch heeft de dag weer een doel in petto. 

Pauline heeft haar beenspieren warm laten worden door naar een kleine waterval te lopen c.q. te klimmen. 

Met natuurlijk enige natuurbeelden. 

Je komt van alles tegen onderweg. Voorbij suizende motoren, sleurhutten, stalen rossen en rijdende huisjes. 

Voor een spontane ontmoeting met muskus-ossen, wolven, wolverines, beren, poolvossen, lynxen, herten, rendieren en elanden, zal je toch naar het Polar Park moeten gaan. Als je geluk hebt tenminste. Hoewel in een kleine omgeving wonen ze in hun eigen habitat. 

15 juli

Dag 50 van onze onvergetelijke reis. Tot dusver. 

Het mooie is dat wij niet aftellen, zoals je dat doet als 3 weken vakantie hebt, maar wij tellen op  zonder limiet. 

Vanmorgen achter het stuur gekropen met al mijn vingers om het stuurwiel geklemd. Ik had ze nog na het bezoek aan de beren en wolven. 

De E6 is nog steeds onze routeplanner, die moeten we nog wel een kleine 1000 kilometer volgen. Als eerste grote stad na Alta kwamen we door Narvik. Narvik heeft een hele geschiedenis in de tweede wereldoorlog gehad. Interesse? Zoek op internet

Snel er door heen want steden daar moeten we erg aan wennen na the Top of the World zoals Grense Jakobselve bij de Russische grens of de Noordkaap. 

Onderweg weer een mooie route getuige de foto’s. Tegen Pauline zeg ik wel eens: wat kunnen die Noren bouwen! Een beetje water, een paar bomen, en ………….. een hele hoop papiermaché. 

We staan nu aan een meer met een klein strandje. Even poedelen met Bijke. 

16 juli

We vervolgen onze weg via de E6 naar beneden. Eigenlijk kan je naar beneden niet noemen. De weg gaat via Berg en Dal. (Vierdaagse lopers, wij wensen jullie veel sterkte in de komende dagen. )

Momenteel staan we weer op de Top of the World.

Deze uitdrukking kan op verschillende wijze geïntegreerd worden:

1. Vanaf de weg over dit hoge plateau rij je langs de één na grootste gletsjer van Noorwegen. 

2. We zijn vanmiddag om ca. 16.00 de Poolcikel in Noorwegen over gestoken. 15 dagen nadat we de poolcirkel in Finland gepasseerd zijn. 

3. We staan op een bergplateau, met kale bergen om ons heen. Het enige groen is laag gras, vetplanten, heide, mossen etc. 

Morgen brengen we een bezoekje aan het Arctic Circle Center met informatie over de Poolcikel, de Gletsjers, de omgeving etcetera. 

17 juli

Prima slaapplek op een vrijwel lege parkeerplaats voor het gebouw. 

De andere camperplek stond mannetje aan vrouwtje. Al je het portier wilde opendoen, moest je er waken dat de andere camper niet werd beschadigd. Niets voor ons. 

Een kop koffie in het centrum en op naar de expositie. Wat kwamen wij bedrogen uit. Het gebouw stond vol met souveniers. Ook een manier om ruimte vullen en gretige bezoekers te bevoorraden met herinneringen. 

De film over de poolcikel vond ik mooier en blijft lang hangen. Daar kan geen sleutelhanger tegenop. 

Natuurlijk wel wat gekke foto’s gemaakt voor de eeuwige glimlach. 

En als last but no least stond buiten onze favoriete Overlander (camper). Nog even sparen en een C rijbewijs halen. 

Een gadget gevonden in de verzameling van het motormuseum. 

Wil je opvallen? Noem dan Arctic Circle aan het begin van je activiteit. Tenminste als je bij of in de buurt van de poolcirkel woont

Het museum is een bezoekje waard. 

Omdat we vrij laat na 12.00 uur zijn vertrokken bij de poolcirkel en we toch wat kilometers wilden maken, troffen we het niet onderweg bij diverse campings of camperplaatsen. Vol of nagenoeg vol. Of je moest bijna 50 euro betalen voor een overnachting. 

Wel een mooi verhaal was bij een jachthaven aan een fjord. Weliswaar ook vol, maar van de zeer vriendelijke vrouwelijke havenmeester mochten we ook op de parkeerplaats staan. Ze paaide ons door te vertellen dat om de hoek een zandstrandje was. We kregen zelfs de code voor het toilet en douche. 

Helaas, we hadden stroom nodig om onze huishoud accu weer bij te laden. En om hiervoor het aggregaat te gebruiken in de openbare ruimte ging ons te ver. 

Even later zijn wij neergestreken om de Svenningdal Camping. Jammer genoeg niet aan de rand van de rivier. Zal Pauline even naar beneden moeten lopen voor de opfrissende ochtend duik. Dan kan ze er de hele dag weer tegen. 

18 juli

Na een aantal kilometer waar flink aan de weg werd getimmerd (hier op de rotsen) zijn we de virtuele grens overgestoken die het noorden van Noorwegen met Zuid-Noorwegen aan geeft. 

Een paar kilometer voorbij het dorp stroomde een rivier met watervallen Sandamofassan genaamd. Moeilijk te zien en bereikbaar via de grote weg, maar via een wandelpad een mooie ervaring om langs te lopen. 

En voor het geval je de weg kwijt bent.?

In Hartman heeft Pauline niet alleen wat boodschappen gedaan. Ook heeft zij een beroemde man ontmoet. Hij stond aan de overzijde  van de weg. En Pauline is wel in voor een praatje met locals. 

Lars Aasmulen stond daar, maar hij gaf geen reactie. 

Lars stond daar al een tijdje. 

Geboren in 1790 en overleden in 1880. Hij was de snelste skieër in de regio. 

De E6 richting Trondheim kronkelende door de heuvels, afwisselend doorsneden met snelstromende rivieren, bedekt met bos maar veel meer als in het noorden, grasland (weide) en graan. Hier reed je langs een meer en verderop langs een uitloper van een fjord. 

Waar eerder nog (gratis) Camperplaatsen te vinden waren, had je nu maar de keuze uit (veel te dure) campings. Deze hebben we maar overgeslagen. 

Even doorbijten en vind je een juweeltje.  Een Camperplaats bij Hoøya Badeplass. Gelegen aan het Beitstadsfjord. Wel een beetje koud, maar ik was toch niet van plan vanavond te gaan zwemmen. 

19 juli

De rust op deze parkeerplaats aan het strand was vanmorgen zo overweldigend dat een extra dag hier op zijn plaats zou zijn. 

Een paar wandelroutes en op een kleine afstand zijn er graven te zien uit de steentijd. 

Eén Volkswagen Kever. Blijft mooi. Stinkt nog steeds. 

20 juni

Vandaag hebben we in de termen van luieren: niets gedaan. Super weer. Alleen Bijke vond dat hij even zijn benen moest strekken in plaats van in de koelte onder de camper te liggen. Vol goede moed ging Pauline op ontdekkingsreis in deze mooie omgeving. Een prachtige locatie om te zwemmen, zonnebaden en te BBQ-en. 

Ontworpen net na de IJstijd toen het smeltwater zijn werk deed om de Fjoren te vormen. Vooruitziende blik in die tijd..

Alleen de parkeerplaats is van recente datum. Ik denk van 100 jaar geleden toen men nog niet in bikini mocht lopen. 

Op de foto: de onbekende strandbezoeker. 

21 juli

Dit is het begin van een bizarre maar ook een mooie dag.

Omdat het nog steeds mooi weer was aan de Badeplass was ons plan nog een dagje aan onze ‘teint’ te werken. Bijke achter een balletje op te laten halen uit het fjord en pootje baden voor Pauline.  

Helaas waren de locals vroeg uit bed gekomen om om 13.00 uur te komen zwemmen. Parkeerplaats overvol en klagende mensen dat ze de auto niet konden parkeren. Onze buscamper nam n.l. 3 plaatsen in beslag. Wij wilden natuurlijk deze mensen niet hun zomer kleurtje onthouden en dat ze gingen koken in hun elektrische auto.

Met een half uur reden wij de parkeerplaats af voor een route naar Trondheim. Wel één die 3 uur duurde in plaats van de 2 uur voor de snelle route.

En zo kom je onderweg nog eens Wiebe Elzinga tegen. Jullie kennen hem wel, die man uit Leeuwarden.

Wij reden naar beneden van een heuvel af en kwamen een wielrenner tegen. Volgens mij in de laagste versnelling. Ik stak mijn duim omhoog zoals we al vele fietsers die naar de Noordkaap gingen probeerden te laten weten wat voor prachtige inspanning ze leverden.

Wiebe stopte en in onvervalst Nederlands met een licht Fries accent, zei hij wat een prachtige omgeving is hier toch?

In een zeer leuk gesprek van wel 20 minuten vertelde hij dat hij na zijn pensioen een huis had gekocht in Malm. En daar woont hij nu sinds 2018. Veel informatie heeft hij gegeven over het kopen van een huis, dat hij volgens de Nederlandse belastingdienst de enige pensionada is die in Noorwegen woont. 

Een pracht vent. We hebben hem een visitekaartje gegeven met de vraag of we nog eens contact op mogen nemen. Gisteravond kregen we zij berichtje via Whatsapp met zijn telefoonnummer. 

Kortom een leuke ontmoeting. 

De komende lokaties heb ik op FREEONTOUR alleen genoemd voor een exacte route die we hebben gereden. Dit programma heeft de eigenaardigheid om plaatsen in te vullen waar we nooit zijn geweest. En dat we 1000 km op een dag hebben gereden. Wellicht in de USA maar niet in Noorwegen.

De bijgaande foto kregen van Wiebe Elzinga. Zijn uitzicht over het fjord vanaf het terras. 

Even een stop op een mooie plek aan het water. 

Met de Ferry zijn we van Rørvik naar Flakk overgestoken. Wat een timing. We kwamen aanrijden na 90 km bochten, heuvels en dalen en we konden zo de boot op. Gewoon geluk?

De bedoeling was om een aantal dagen in Trondheim te blijven.

Een Camperplaats boven Trondheim was ons doel. 

Eerst maar eens water inslaan en tanken. Nadat de dieseltank gevuld was, vroeg Pauline in haar allerliefste Engels of we ook water konden tanken. De man achter de kassa was zeer vriendelijk en bood ons een bekertje water aan.

Ging er iets mis in de communicatie?

En het verschil. In het Noorden van Noorwegen hing overal wel een slang voor drinkwater aan de muur. Zelfs bij de kleine supermarkten. Service voor de klanten?

Bij de K-circle, een tankstion verder om, mochten we gewoon water innemen. Gratis. Toch maar een hamburger en een cappuccino hier gekocht. Saillant detail: de McDonalds zat er naast.

Uiteindelijk de bewuste Camperplaats gevonden. In een stadspark. Wel meer campers geparkeerd, maar dat mocht de pret niet drukken. Ook netjes afstand gehouden voor de nodige privacy. 

Helaas was een Duitse meneer zijn manieren vergeten en die zette zijn grote camper vlak naast de onze. Even buurten om een kopje koffie te komen drinken was niet moeilijk. Met een ferme sprong stond je zo bij ze binnen.

We hebben nog een andere Camperplaats in de stad geprobeerd maar wie wil er nu tussen 200 andere campers staan?

Wij in ieder geval niet. Dus hebben wij Trondheim met gezwinde spoed verlaten.

Is er dan toch een verschil tussen een stadsmens en mens die zich fijner voelt op een rustiger plek?

Langs de weg bij Rye was een parkeerplaats naast een haventje. Een uitstekende plaats om te overnachten na alle gebeurtenissen. Helaas nieuwe bordjes gaven aan dat hier tussen 23.00 en 7.00 niet geparkeerd mocht worden. Jammer, want met de bootjes was het wel zo gezellig aan het Flakkfjord.

Uiteindelijk was er bij de haven van Orkanger nog een plek om de nacht door te brengen. Een beetje laat deze keer. 23.30 uur. We hebben heerlijk geslapen.

22 juli

Een dag om uit te slapen, boodschappen doen en lezen.

Het weer nodigde ons niet uit om even aan de kade te zitten om van de bootjes te kijken die bij deze watersportvereniging aangemeerd liggen. De WSV heeft een een 8-tal camperplekken gerealiseerd. Het was ook weer tijd voor een extra boost van onze huishoudaccu die de afgelopen dagen van “wildkamperen” aardig zijn of haar best moest doen. 

23 juli

We zijn vertrokken naar de kust. Averøy is het doel. We gaan niet via de snelste route, de E39. We zwalken door diverse dalen en volgen de 65 en 670. 

Vanmorgen is Pauline eerst naar een Stavkerk geweest in Orkanger. Deze Stavkirche is in 1893 gebouwd en verscheept naar de Wereldtentoonstelling in dat jaar in Chicago als bijdrage van Noorwegen. In 2016 is de kerk op particulier initiatief weer naar Orkanger gehaald en door vrijwilligers opgebouwd. Men zegt dat dit het enige gebouw is wat 2 keer over de Atlantische Ocean is gegaan. 

De architect van de kerk woonde in het witte huis met het torentje. 

Hij ontwierp niet alleen, maar was ook politicus, was landheer en consul. Op een kostschool in Zwitserland gezeten en zijn opleiding als architect in Parijs gedaan. De koning van België kwam af en toe bij hem logeren om te jagen op het landgoed. 

Dat waren nog eens tijden. 

De weg naar Kristiansund begon met 1 lange tunnel onder een fjord door. 5,1 km met een hellings percentage van 10% naar beneden en omhoog. Om naar Averøy te gaan is de volgende tunnel vereist. Deze is 5,7 km lang met het zelfde stijgingspercentage als de eerste. 

Even klimmen en dalen. 

Bij Kobbvika was op de Camperplaats net nog 1 plekje vrij. 

Een prima locatie, weliswaar met een aantal collega’s hebben we een mooi uitzicht op de Atlantische Oceaan. 

Het heeft zo moeten zijn, de hele dag lichte regen en nu we gearriveerd zijn begint het in het westen licht te worden met een voorzichtig zonnetje. 

In het kader van gesprekken uit het leven gegrepen heeft Pauline vanavond nog een leuke ontmoeting gehad met Elisabeth. 

Ze was bij haar dochter geweest en op weg naar huis in Kristiansund. Ze stopte hier bij de parkeerplaats om een foto te maken en kwam toen met Pauline aan de praat die net Bijke aan het uitlaten was. 

Een heel gesprek over dat haar man bij de politie werkte en dat zij vroeger een Duitse herder hadden als politiehond. 

Over hun reis met een zeiljacht naar Friesland en dat ze uiteindelijk in Amsterdam terecht kwamen en hier enkele dagen niet verder konden vanwege een defect aan een brug. 

Later zijn ze door naar Portugal gevaren. Zeer ervaren zeilers vooral als je ook nog een oversteek maakt naar New York. 

Later kregen we een e-mail met tips over allerlei mooie routes langs de kust. En verder naar het zuiden. Een zeer leuk contact en een heel aardige dame. En een nieuw contact in Noorwegen. 

24 juli

En dan wordt je wakker met een stralend zonnetje en een grote buurman. 

Het verhaal is dat de eigenaar en zijn echtgenote, nu samen met zijn dochter en haar gezin uit Zwitserland in Noorwegen rond toeren. 

Maar in de wintermaanden 6 maanden in Afrika vertoeft. De MAN vrachtwachten is beplakt met folie (voorbeeld van een foto van een oud verroest brandstofvat wat ze in de Kroatië tegen kwamen). Doel: als je auto in die landen er haveloos uitziet, dan is er vast geen waarde aan boord. 

Atlanterhavsveien of te wel The Atlantic Road. 

Deze weg loopt over verschillende eilanden verbonden met een 8-tal bruggen over de Atlantische Oceaan. 

Wij hebben de 8 kilometer lange weg gereden van Averøy naar Vevang. Volgens velen ook de mooiste route ter wereld. Of is dat een toeristen slogan. 

In ieder geval die velen hebben de route samen met ons gezien. Gezellig. 

Het begint altijd te kribbelen als ik een onverhard pad zie.  Wat is er aan het eind te vinden? Wellicht een plek om alleen te kamperen c.q. te overnachten. 

Vervolg

Aan het eind van niet veel kilometers maar wederom veel indrukken staan we bij Noren bij een particulier haventje op de kade.  

Een duik in de Atlantische oceaan, even een aanloop nemen van 3 meter. 

25 juli

Amper 3 kilometer vanaf de overnachtingsplaats ligt het vissersplaatsje Bud. 

In WW2 was Bud een onderdeel van De Atlantic Wal. De verdediging tegen een mogelijke invasie van de geallieerden. 

Om dit in Bud mogelijk te maken werden in mei 1940 eerst 30 huizen opgeblazen op het hoogste punt van het dorp. 

Tevens werden 750 woningen geconfisqueerd voor bewoning van de militairen. 

Hierna werden bunkers gebouwd met daar bovenop het geschut. 

Deze bunkers zijn toegankelijk onder leiding van een gids. 

Helaas voor mij was het labyrint te laag voor mijn 205 cm. Maar Pauline ging getooid met een helm de uitdaging aan. 

Tevens was op dezelfde lokatie een museum over de geschiedenis van de visserij hier in de regio. 

Een slokje levertraan? Er stond een flesje klaar om te proeven. Brrrrrr. 

Het niet noemenswaardig dat we ergens in een restaurant gaan eten. Deze keer even een vermelding waard. Een buffet in een visrestaurant. Het mooie ervan is dat je zo aanschuift bij andere mensen. Of je nu contact hebt met handen of voeten of in het Engels, erg leuk. 

Trouwens de vissoep was er lekker. 

Onderweg kom je altijd weer mooie rijdende exemplaren tegen. 

Onderaan de parkeerplaats had men een overzicht van de verschillende keien gerealiseerd die in de regio gevonden zijn. 

Gerangschikt naar type en herkomst. 

- Metamorfe gesteente welke in de regio veel voorkomt

- Stollingsgesteente o.a. ontstaan uit kristallisatie uit magma. 

- Donkere metamorfe gesteente uitstaan door ultrahoge druk diep onder het aardoppervlak. 

- Metamorfe gesteente zoals leisteen en marmer. 

- Exotische stenen die zijn meegevoerd door de gletsjers in de ijstijd. 

- Sedimentgesteente

Dit is gesteente wat eerst bestaat uit lagen los materiaal, bijvoorbeeld zand. 

Elke mm gedurende duizenden jaren ontstaat er onder druk, zandsteen. 

(Metamorfe gesteente is ontstaan door hoge druk of temperatuur. Ook versmelting van meerdere soorten samen)

De keien op de foto’s staan niet op volgorde zoals hierboven beschreven. 

Bij Solholmen (668) zijn we overgestoken met de ferry Ivan. 

Een rondje (jacht)haven levert altijd weer verrassende beelden op. 

Zoals gewoonlijk de jachten en een schip. 

Voor het gemeentehuis een zeer oude mestverspreider getrokken door een geit of kleine pony. 

En voor de verzameling botanische foto’s een nieuw exemplaar. 

Onderweg gespot. 

De wintervoorraad kuilgras in rollen. 

Viskwekerij c.q. industrie in het fjord. Hier worden de Rainbow Trout gekweekt. De regenboogforel, ook wel zalmforel genoemd, is familie van de zalm. Maar meer geschikt voor kweken voor consumptie. De smaak is milder en zoeter dan de wilde zalm. 

Gearriveerd in Ålesund. Dwars door het centrum met gebouwen in Jugendstil stijl. Maar dat staat morgen op het programma. 

Niet alleen wij bezoeken Ålesund, maar ook duizenden mensen die uit een cruiseschip gedumpt worden en op de hop-on hop-of bus een rondje doen om de hi-lights te zien. Er lagen nu twee gigantische cruiseschepen aan de kade. 

Doorgereden naar het eind van de route het Altlantic Seapark. Zeeaquarium. 

Atlanter Havsparken

Een mooi opgezet zeeaquarium waar alle aspecten van het onderwater leven in het Storfjord en Atlantische Oceaan voor de kust aanbod komt. 

Niet alleen vissen, schaaldieren, kreeften en krabben. Maar ook otters, zeehonden en pinguïns verblijven er. 

En de brutale mus die zorgt er wel  voor dat de kruimels worden opgeruimd. 

Na een rondje Ålesund in de hoop een overnachtingsplek te vinden in de stad, zonk na poging 3 ons (mij) de moed in de schoenen. Toen maar een eiland opgezocht voor een meer rustiger plek. En we vonden er één. Op het eiland Godåy. 

Het was even een stukje rijden. 3 lange tunnels met een daling- en stijgingspercentage van 10%. Dit om onder de diverse fjorden door te komen. Zonder natte voeten natuurlijk. 

Aankomst was een beetje triest met vele regendruppels. 

Maar het gezegde ‘Na regen komt zonneschijn’ is ook toepasbaar in Noorwegen.