Rondreis met caravan, Zuid Noorwegen

Het is weer stralend weer. Met het uitzicht dat we vanaf de kampeerplek hebben hoeven we eigenlijk niet weg om iets moois te zien. Daarom houden we het vandaag bij een klein fietstochtje.

Vanaf Kjornes camping loopt een fietspad naar Sogndal. We fietsen naar het haventje en moeten daar een stukje lopen. Voorbij Sogndal gaat het fietspad verder langs de Rv13. Als de hoofdweg een tunnel in gaat, rijden wij op de oude weg nog een stukje verder tot de fietsroute aansluit op de Rv13. We rijden dezelfde route weer terug.

Het valt ons op hoe mooi het fietspad en allerlei (recreatieve) voorzieningen aangelegd zijn. Het is echt een rijk land. Na 15 km fietsen zijn we weer terug op de camping en genieten we onder de luifel van het uitzicht.

De Nigardsbreen schijnt vanuit richting Gaupne een van de makkelijkst toegankelijke gletsjers te zijn. We vertrekken om 09:15 uur en via de Rv55 en de Fv604 zijn we een uur later nabij de gletsjer.

We laten het museum voor wat het is, dat doen we elders wel als het een keer slecht weer is. We rijden een tolweg op en na betaling (90 NOK) met de pinpas gaat de slagboom open. We parkeren de auto bij de laatste parkeerplaats.

Op de bordjes lezen we dat de gletsjer lopend te bereiken is via een pad van 3 km. Ook is er de mogelijkheid om het eerste deel met een bootje te doen, waardoor er nog 1,5 km te wandelen over blijft. We kiezen voor de laatste optie. De kosten, 2 x 75 NOK vallen mee. Het bootje, waar 12 personen in kunnen, vaart af en aan. We hoeven niet lang te wachten.

Als we aan de 1,5 km wandeling beginnen, dan lijkt dat weinig en de gletsjer lijkt dichtbij. Maar schijn bedriegt. Het pad naar de gletsjer stijgt een kleine 100 meter en je moet goed kijken hoe je loopt en waar je je voeten neerzet. Onze schoenen met een stevige zool hebben we echt wel nodig.

Maar, de wandeling blijkt ook voor niet-geoefende 60+ ers goed te doen en na een uur hebben we de gletsjer bereikt.

Route.

Na mooie dagen en een bijzonder mooi plekje op Kjørness camping in Sogndal, vinden we het toch weer tijd worden om te vertrekken, want we willen nog meer zien.

We hadden het plan om via de brede E39 en de Rv15 naar Stryn te gaan. Maar we lazen in de digitale reisgids veel tips over Olden en omgeving. Ervaren caravan-rijders-in-Noorwegen lieten ons via het caravan-forum.nl weten dat de Fv60 van Byrkjelo naar Olden goed te doen is.

We vertrekken rond 09:15 uur. De wegen Rv5 en E39 naar Byrkjelo zijn niet alleen breed, maar liggen ook in een prachtige omgeving. Alleen hebben we daar ca. 35 km niet van kunnen zien omdat we dan in een tunnel reden.

Bij Byrkjelo gaan we de Fv60 op en zien we dat die vrijwel overal voldoende breed is om een vrachtwagen te laten passeren. Het begint wel met een stevige lange klim. Vlak voor Utvik nemen we een aantal ruime haarspeldbochten.

Het weggetje van Olden naar de camping, de Fv724, is op veel plaatsen te smal om een vrachtwagen, bus of camper te laten passeren. Maar er zijn veel passeerplaatsen aangelegd die goed te overzien zijn.

Gryta camping.

We zien Oldenvatn camping en hebben de indruk dat daar veel vaste gasten staan. Het aantal toeristenplekken lijkt niet heel groot. We rijden door naar Gryta camping en als we daar rond 11:30 uur aan komen hebben we volop keuze uit fraaie en ruime plekken. De beheerder vertelt ons dat sinds kort de plaatsen genummerd zijn, waarbij rekening is gehouden met de voorschriften van de brandweer. Hierdoor zijn de plaatsen 10 meter breed, de diepte varieert maar is toch al gauw 12 meter.

Een kort ritje van 20 km brengt ons bij de Skylift in Loen. Op de parkeerplaats en bij de tickets is het niet druk en al snel zitten we in de gondel. De gondel brengt ons in 5 minuten ruim 1000 meter hoger. 

De stijgsnelheid is net zoiets als van een lift in een appartementencomplex. Maar omdat we nu in een steeds groter wordende diepte kijken heeft vooral mijn vrouw het gevoel dat het einde van haar leven nabij is. Het gevoel is gelukkig kort maar hevig en na 5 minuten hebben we weer vaste grond onder de voeten.

Bovenop de bergtop Hoven genieten we van het mooie uitzicht. We zien ook nog basejumpers de berg afspringen. 

De terugreis gaat met dezelfde snelheid. Het personeel waarschuwt ons tijdig dat de gondel eventjes gaat schommelen. Sommigen in de gondel vinden dat leuk, anderen zijn blij als hij weer stabiel hangt.

De gletsjer Briksdalbreen ligt nog geen 10 km van de camping, dus gaan we daar even kijken (dachten we). De parkeerplaats hebben we snel bereikt, maar dan volgen we een effen pad dat omhoog loopt, soms is het ‘vals plat’, maar meestal merken is het gestaag stijgen en soms gaat dat via trappen.

Het is al met al een hoogteverschil van 200 meter. Onderweg zien we (en voelen we) watervallen. Na een uurtje bereiken we het gletsjermeer en zien we de gletsjer.

In 1989 kwam de gletsjer nog in het meer, maar nu is dat allang niet meer het geval. De gletsjer moet van veraf (ca 500 meter) bewonderd worden, want een hekwerk met een waarschuwingsbord geven aan dat verder lopen onverantwoord is. 

We zien dat sommige toeristen zich naar de gletsjer laten rijden in een Trollcar. Het ziet er uit als een meerpersoons open Pausmobiel. Als er cruiseschepen liggen, dan zien we bussen af en aan rijden. De oudere pensionados en de luie toerist kiezen voor de gemakkelijkste weg waardoor de Trollcars al gauw volgeboekt zijn.

Het is vandaag de langste dag. In Olden gaat de zon om 23:26 uur onder en zal morgenochtend om 03:46 uur weer op gaan.

Route.

Na een dagje boodschappen doen en weinig meer dan het verplaatsen van lucht, breken we op en vertrekken we naar Malmefjorden. De routeplanners geven de snelste route aan via o.a. de Rv15 en de Fv60 naar Stranda en het vervolg, de Fv650.

Maar we geven de voorkeur aan de gemakkelijkste route. Naar ons idee is dat zoveel mogelijk de E39 volgen. Het is weliswaar bijna 30 km langer, maar dat zij dan maar zo. We vertrekken om 9 uur en na 2 uur rijden komen we bij de eerste ferry, bij Festøya. We hoeven niet lang te wachten, want de ferry’s varen elke 20 minuten. Na een vlotte oversteek rijden zien we na ruim een uur bij Vestnes onze 2e pont in de haven aanleggen. Deze oversteek duurt een half uur en na een kort ritje zijn we rond kwart voor 2 op de camping.

Ook dit keer komen we net na de middag op de camping. Het voordeel is dat er volop keuze is. De enige regel die we van de beheerder meekrijgen is in welke richting we de caravan neer moeten zetten.

We krijgen te horen dat de camping de 2 vorige dagen helemaal vol stond en dat nu weer wordt verwacht. Ook vertelt ze ons dat er ‘s avonds een groot vuur wordt aangestoken vanwege het Midzomernachtfeest en ze nodigt ons uit voor de BBQ.

Om half 8 zien we rondom het water overal vreugdevuren en ook ‘onze’ vuurstapel wordt aangestoken en datzelfde gebeurt met de BBQ. We lopen daarheen en merken dat we het blijkbaar niet goed begrepen hebben. Het is namelijk de bedoeling dat ieder zijn eigen vlees meeneemt. We zien rondom ons heen dat we daarin niet de enigen zijn: Er zijn meer kijkers dan eters.

De helling vanaf de weg naar de kampeerplekken is best steil. Gemiddeld 15%, met een kort stukje van zelfs tegen de 20%.

Vandaag gaan we naar de Atlantische weg, een van de 18 nationale toeristische routes van Noorwegen. De 36 km lange route loopt van het vissersplaatsje Bud naar Karvag.

Het meest indrukwekkend vinden we het traject met de bruggen. Regelmatig stoppen we om foto’s te maken en voor een korte wandeling.

We zien dat de meesten na Kårvåg weg 64 volgen naar Kristiansund. Wij slaan rechtsaf en nemen de fraaiere route Fv247 langs de noordkant van Kvernesfjorden. Ter hoogte van de Kornstadkirke zien we een bankje langs de weg en stoppen we voor een picknick.

We gaan later nog even naar Kristiansund, maar we vinden er niet heel veel aan. De terugreis gaat via de Rv70 en de Fv279 waar we langs de zuidkant van de Kvernesfjorden rijden.

Gisteren hadden we een mooie tocht naar (en over) de Atlantische weg. Maar het was ook een lange route. Daarom houden we het nu bij een kort ritje.

We rijden in 25 minuten naar ‘Molde Panorama’. Daar hebben we een prachtig uitzicht op de stad, de fjorden en de bergen. Volgens internet kun je bij helder weer wel 227 bergtoppen zien. Het is ideaal weer om met de verrekijker naar de omgeving te kijken. Dat doen we, maar we laten het tellen achterwege.

‘s Morgens vertrekken we om 9 uur voor een rit van 270 km naar de volgende camping, in Ringebu. We zijn vlot bij de pont in Sølnes en na een korte oversteek zijn we al om 10 uur aan de overkant, in Afernes.

Na een rit over de brede weg 64, gaan we in Andelsness de E134 op. Een mooie route, vooral het gedeelte waar de rivier Rauma langs de E134 loopt. We zien veel watervallen en stroomversnellingen. Het is plezierig rijden en rond 2 uur zijn we in Ringebu.

De camping ligt langs de E134. Er zijn plekken op 60 meter vanaf de weg, maar ook plaatsen die op 140 meter afstand liggen én langs het water Gudbrandsdalslågen liggen. Als we om 2 uur arriveren kiezen we een van de plekken langs het water. Later merkten we dat er aan de overkant van het water een spoorlijn ligt. De treinen rijden ongeveer 2 keer in een uur en we merken er eigenlijk weinig van.

Het is een van de weinige campings waar we mogen gaan staan zoals we willen. We zetten de caravan evenwijdig aan de weg zodat er nóg minder geluid van het verkeer is.

In de afgelopen 3,5 weken hebben we al veel gereden. Daarom laten we vandaag de auto staan en nemen we de fiets voor een kort ritje naar Ringebu. De campingbeheerder vertelt ons dat we vanaf de camping een onverharde weg langs het water kunnen nemen en dat die aansluit op een fietspad langs de E134.

We volgen het advies op en merken dat de eerste kilometer ons een Spartaanse rijcomfort biedt. Als we in Ringebu zijn houden we een koffiestop bij een bakker die bij de Noren erg populair is en op Google alleen maar positieve reviews heeft.

Na de koffie lopen we nog even een Kringloopwinkel in en ook daarvan is te zien dat Noorwegen een rijk land is.

We blijven nog 1 dag in Ringebu en hebben de keuze tussen de Peer Gyntveg of de Nationale route Rondane. We kiezen de laatste. Omdat we de volgende dag een lange reisdag hebben, gaan we tot aan het uitzichtpunt Sohlbergplassen.

De Fv27 gaat op een aantal plekken steil omhoog en al gauw zitten we boven de 1000 meter. Onderweg stoppen we en kijken we naar een indrukwekkende wijde omgeving, zonder bomen, waar de weg doorheen slingert.

Bij het uitzichtpunt zien we dat er fraaie looppaden zijn aangelegd, om de bomen heen. Aan het einde van het pad wacht ons een prachtig uitzicht op hoge bergtoppen.

Op de terugweg valt ons een waterval (de Atnbrufossen) met een klein gebouwtje op. We stoppen en lezen dat het een plaats is waar vroeger het hout bijeen verzameld en verwerkt werd. Tegenwoordig wordt het gebruikt voor exposities.

Dit is de laatste vakantiedag in Noorwegen en ook op deze dag was het prachtig weer. In bijna 4 weken tijd hebben we maar op 1 ochtend regen gehad en een paar keer hoorden we ‘s nachts enkele druppels vallen. 

Vooraf kregen we het advies mee vooral dikke fleecetruien en zelfs een winterjas mee te nemen. De praktijk was dat we zomerkleding bij hebben moeten kopen.

We vertrekken rond 9 uur. De eerste 70-80 km is de E6 nog een 2-baans weg, maar wordt daarna 4-baans. Het rijdt vlot. We lazen dat dit een saai traject zou zijn. Het is inderdaad minder spectaculair dan de wegen in Noorwegen. Maar het is zeker niet zo slaapverwekkend als de Franse tolwegen nabij Reims.

We nemen deze camping omdat het op de website er goed uit ziet. Ook de reviews zijn niet verkeerd. Als we arriveren en rondkijken vinden we de werkelijkheid minder oogstrelend. Maar omdat het maar voor 2 nachten is, hebben we geen zin om verder te zoeken en vinden we een plekje.

Het sanitair wordt redelijk schoon gehouden, maar aan veel is te zien dat er achterstallig onderhoud is. Het heeft echt een grote opknapbeurt nodig, dat geldt ook voor het haventje wat bij de camping hoort. Verder zien we op seizoenplaatsen een aantal verwaarloosde caravans staan. Al met al geeft dat voor ons een matige indruk.

We nemen een rustdag. We doen wat boodschappen in Henån, bezoeken een Kringloopwinkel en maken een klein ritje. Morgen naar Denemarken.

We rijden om 09:00 uur weg, de hele route gaat over 4-baans wegen. Het rijdt weer vlot, alleen bij Gotenburg is er een beetje oponthoud vanwege wegwerkzaamheden.

We hebben de vorige dag via internet een ticket gekocht voor de brug Zweden-Denemarken. In de toelichting lezen we dat we de groene banen moeten nemen en dat door nummerplaatherkenning de slagboom open zal gaan. Vol vertrouwen nemen we een groene baan en koersen we op de slagboom af. Helaas, die blijft dicht! Een medewerker vraagt tot 2 x toe of we met een creditcard een ticket willen kopen. We antwoorden dat we dat al via internet gedaan hebben. De medewerker loopt een hokje binnen en daarna gaat de slagboom open.

Het is indrukwekkend om op de brug te rijden. Er is ‘maar’ windkracht 4 - 5, maar die staat dwars op de caravan waardoor we wat langzamer gaan rijden. Tijdens het ritje luisteren we naar het introductieliedje van de Deense serie ‘The Bridge’. Even na 15:00 uur zijn we op de camping.

Een grote camping die snel en makkelijk vanaf de E20 te bereiken is. In de receptie staan ze met 3 personen de kampeerders te woord. We krijgen te horen dat er veel kans is op diefstal van e-bikes. We krijgen het aanbod om ze in een stalling te zetten. Maar we houden ze liever op de fietsendrager en beveiligen de fietsen met extra kettingen en sloten. Een van ons is een lichte slaper en wordt bij het minste of geringste al wakker. 

De medewerkers op de camping geven ons een fraaie kaart mee en tips hoe we het beste op de fiets naar Kopenhagen kunnen gaan.

We zien dat in Kopenhagen er veel voorzieningen zijn om het fietsen aantrekkelijk te maken: ruime fietspaden, duidelijke bewegwijzering en soms ook nog een voorrangsregeling bij de stoplichten. We fietsen zonder problemen een route van 34 km langs de vele bezienswaardigheden van Kopenhagen. Natuurlijk mag ‘de zeemeermin’ niet ontbreken. We hoorden al dat het eigenlijk niet veel voorstelt, maar doen het tóch. Als we het beeldje naderen zien we daar al veel bussen staan en busladingen toeristen, waarvan er heel veel bezig zijn om de perfecte selfie te maken. Ook zien we dat vanaf het water (rondvaartboot) het beeldje bewonderd wordt. We fietsen maar snel door. Als we verder langs het water fietsen valt het ons op hoe mooi oude panden en moderne gebouwen naast elkaar staan.

We zijn nét te laat voor de aflossing van de wacht bij het paleis, maar zien nog wel de afgeloste wacht terug marcheren.

Totaalbeeld:

Een geweldige vakantie! Noorwegen is een prachtig land. We waren er voor het eerst, maar we hopen er vaker naar toe te gaan.

Kampeermiddelen.

We kampeerden met een Fendt Bianco Selection 515 SG. De voortent hadden we thuisgelaten. We hadden een grote (zonne-)luifel, de Torino, bij ons en een kleine reisluifel, de Siena van 3,50 m. De reisluifel werd opgezet als regen verwacht werd, want dan heb je niet zo’n grote natte lap stof om in te pakken.

We kregen steeds meer handigheid in het snel opzetten: Alles bij elkaar, dus inclusief stroomafsluiting, buitenkeuken, stoelen en tafel met de koffiekan was in een half uur opgesteld.

“Wat viel mee?”

- Het weer. Op advies van anderen hadden we dikke lange broeken, fleecetruien en zelfs een winterjas meegenomen. Die hebben we gelukkig niet nodig gehad. We hebben vaker de zomerkleding moeten wassen en we hebben nog wat zomerkleding bijgekocht.

- Het trekkend kamperen. Meestal gaan we naar Frankrijk en blijven dan 5-7 dagen op een camping. Maar Noorwegen was voor ons meer een ‘reisland’ en daarom bleven we 2 of 3 nachten op een camping staan. Vandaar uit gingen we op pad.

- Het rijden met de caravan in Noorwegen. De wegen en routes die wij vooraf bekeken hadden waren inderdaad breed genoeg om een vrachtwagen of bus tegen te komen.

- Overal betalen met PIN. We hadden wel een paar 100 Noorse kronen, maar dat was eigenlijk niet nodig geweest.

“Wat viel een beetje tegen?”.

Eerst stond er: “Wat viel tegen?”, maar toen konden we niets bedenken. Daarom de titel aangepast. Na lang nadenken vonden we iets wat niet helemaal aan onze verwachtingen voldeed: De Atlantische weg.

Om de Atlantische weg te bezoeken zijn we naar Bjolstad camping gegaan. Ten opzichte van de voorgaande en de volgende camping was dat een omweg van ruim 200 km. De dagtrip vanaf Bjostadcamping naar de Atlantische weg was ook nog eens 200 km. 

Op internet zagen we mooie foto’s en we lazen dat het prachtig is om op een weg te rijden die ‘in de zee’ ligt. Maar het stukje waar het eigenlijk om gaat is nog geen 10 km lang. De wegen langs Kvernesfjorden en het panorama Molde waren juist weer mooier dan verwacht. Alles bij elkaar: het was voor ons de omweg toch wel waard, maar we hadden er meer van verwacht.

Afstanden en kosten vanaf aankomst in Skagen tot en met vertrek uit Kopenhagen.

Afstanden:

- Totaal 3660 km gereden: 2430 km mét caravan en 1230 km voor de dagtripjes.

Kosten:

- Overtocht voor de combinatie (12,30 m) + 2 personen, Hirtshals - Kristiansand: € 390,-

- 6 x een binnenlandse ferry: € 80,-. Wij hadden 50% korting vanwege de overeenkomst en voorschot aan autopassferje.no. Op de afrekening zagen we dat ze de lengte van de combinatie kleiner dan 10 meter (zelfs een keer 6 meter) ingeschat hadden. Als ze het correct hadden gedaan, dan waren de kosten 20% hoger uitgevallen.

- Tolwegen: € 75,-. We hadden een badge gekocht (vooral vanwege de ferry’s) en het nummer van onze debetcard doorgegeven. Hierdoor kregen we 20% korting.

- Oresontbrug: € 130,-

- Campings: € 1.130,- voor 31 nachten. Gemiddeld € 36,50 per overnachting.

- Attracties: € 350,-, waarvan de cruise (Flam) en de Skylift (Loen) de duurste waren.

- Benzine € 810,- voor 435 liter.

- TOTAAL € 3.005,-