Dordogne Herbst

Vandaag rijden we laat weg, pas om 16.00 uur. Maar sat mag de pret niet drukken. 
We rijden naar Charleville-Mezieres. Er is een camping, maar we rijden onbedoeld de camperplaats ernaast op. Wat een geweldige plek zeg: en nog gratis ook. We maken gebruik van de toiletten op de camping.
De volgende ochtend komt zelfs de bakker langs!

Na een wat onrustige nacht: de plaats bij de haven wordt door veel jongeren gebruikt voor zaken die het daglicht niet kunnen velen en straatraces, rijden we weg. 
We gaan niet via de tolwegen, maar pakken de routes national/bison fute.
We rijden door verstilde dorpen, eenzame velden en drukke wijngaarden. Het is druivenpluk. Onderweg passeren we diverse champagnehuizen. Maar omdat we daar echt geen verstand van hebben rijden we door. 
We komen aan in Vierzon. De camping die we hebben uitgekozen ligt aan de Cher. Het is er stil en we gaan op tijd slapen. Morgen weer een dag!

Vandaag is het marktdag. Dat klinkt toch uitdagend nietwaar? Nou, dat viel even tegen. Het was een kleine locale markt, met veel streekproducten. Notenolie, ganzenlever, wijnen, geitenkaas, groente en fruit. We kopen een fles wijn en aardbeien. Zo heerlijk zoet! 
We lopen naar Beynac toe. Het is er zeer steil. Wat een conditie moeten de inwoners hebben. Beynac is een oude plaats. Dit dorp heeft alles wat de streek zo geliefd maakt. Prachtige oude huizen, een formidabele ligging, een eeuwenoud kasteel en een panoramisch uitzicht over de loop van de rivier en de dorpen en kastelen in de nabije omgeving.
Door de nauwe en steile straatjes lopen we naar het grote kasteel toe, dat boven het dorp uittorent. In de middeleeuwen speelde dit kasteel een rol van betekenis in de streek. Het werd in de twaalfde eeuw door de Engelse Richard Leeuwenhart veroverd en korte tijd later heroverd door de Fransen. Die lieten het toenmalige kasteel slopen. Maar al snel verrees er een nieuw kasteel, dat belangrijk werd in de Frans-Engelse oorlog. Het tegenovergelegen Castelnaud kwam in handen van de Engelsen en zo vormde de rivier de Dordogne in dit gebied de grens tussen de beide koninkrijken.
Eenmaal boven gekomen gaan we eerst een koffie nemen en tijd om bij te komen! Maar wat een uitzicht! 
We rijden s middags naar Sarlat om bij de Lidl een trekhaak te halen voor Har om te scheren en het lampje van het motormanagement gaat branden. Dat hebben we al eens eerder gezien. Tevens is er verlies van meter vermogen. We bellen bij thuiskomst de ANWB. Daar krijgen we een vrouw aan de lijn die na vrijwel iedere  vraag, weer even moet overleggen. Uiteindelijk komt er geen hulp, maar is "men bereidt een garage te zoeken". De ANWB geeft door dat er een garage in Sarlat is. We vragen of zij voor ons een afspraak wil maken: nou dat was best raar, met moeite stemt men toe. 

Voor vandaag staat er een kanovaart op het programma. We worden opgehaald op de camping en gebracht naar een kanolocatie. We kunnen uitstappen naast de camping, dat is erg handig.

We gaan met frisse zin in de bus en rijden als een jekko over de franse wegen en door de scherpe bochten. Je kan merken dat ze dit vaker doen. Er is nog een jong nederlands stel mee en we hebben een gezellig contact. Aangekomen op de instaplocatie doen we de waterschoenen aan en gaan op weg. Het gaat goed, Har heeft een krachtige slag en de rivier een sterke stroming. Als je wat spektakel wil, bv een stroomversnelling, dan moet je niet op de Dordogne zijn: het is meer een bejaardengebeurtenis. Een soort kano light...

We stoppen onderweg voor een lunch en ik spring als eerste uit de kano. Ik trek de boot op de kant zonder in de gaten te hebben dat Har aan het uitstappen is. Oei, daar viel hij bijna achterover het water in, dat ging net goed...

Ook nog even zwemmen. Het is behoorlijk heet en het is nog niet eens middag.

In de loop van de middag wordt het erg heet. Har is een pet vergeten en doet maar mijn badpak over zijn hoofd. Staat best leuk: cups over z'n oren. Maar het geeft een goed resultaat. Af en toe maakt Har het nat en blijft koel.

Het laatste stuk is een beetje minder, maar het kasteel van Castelnau blijft imposant om te zien.

Zoals dat heet: (een beetje) moe maar voldaan, komen we op de camping aan.