Routebeschrijving voor Italiaanse Rivièra

We zijn vanmorgen begonnen in Frankfurt am Main. Tijdens een korte lunchpauze bij het tankstation van Baden Baden aan de A5 keek ik naar de St. Christiopherus-autosnelwegkerk. Het is een van de 45 autobahnkerken in Duitsland en ik denk dat het de moeite waard is om te bekijken. Vooral de vele moderne reliëfs gegoten uit beton of de crypte (een autosnelwegkerk had ik niet vermoed).

De bestemming van de etappe van vandaag was Lörrach, vlak voor de Zwitserse grens, omdat we vanwege de geldende coronaregels alleen door Zwitserland wilden reizen. We stopten bij de camperplaats van Lörrach. Na een rit van 5 uur kwamen we daar aan bij ongeveer 36°C. Eerst de luifel uitschuiven, de stoelen eruit halen en na het werk een lekker koud biertje drinken.

Dan was er pizza uit de steenoven in de pizzeria van de camping en een uitgebreide digestieve wandeling door het prachtige aangrenzende park.

We begonnen even voor 11.00 uur in Lörrach. We wilden eigenlijk een uurtje eerder vertrekken, maar we "struikelden" over een Nederlands bloggersstel uit Bonn dat in een 20-jarige Carthago rijdt. En we kletsten wat. Gooi het snel weg en neem de snelweg richting Zwitserland. Alles verliep vlot. Geen controles, we waren in een mum van tijd in Zwitserland. Met uitzondering van een korte lunchpauze zijn we non-stop naar Italië. We werden alleen tegengehouden door een file van 3 km voor de Gotthard-tunnel en toen nog een bij het binnenrijden van Italië. Maar dat kwam alleen door de slalom die in het grensstation was opgesteld. Ook dit keer werden we niet gecontroleerd (een PCR- of antigeentest die niet ouder was dan 48 uur was verplicht om binnen te komen). Geen wonder dat de mutaties zich zo snel en ongehinderd kunnen verspreiden. Maar dat is een ander onderwerp.

We zijn in ieder geval gelijk doorgereden naar de Area Sosta Camper in Como, waar we tot zondag blijven, want zaterdag spelen Frankrijk en Duitsland op het EK en dat moeten we nog zien (zegt mijn vrouw).

We zijn aangekomen op de eerste bestemming van onze reis, Piemonte. Maar kijk naar wat? Er zijn verschillende plaatsen die een min of meer kort bezoek waard zijn. De beslissing is voor ons genomen. Piemonte, en later ook Ligurië, zijn niet echt campervriendelijk. Natuurlijk, elke grotere plaats, elke stad heeft zijn eigen camperplaats. Maar bijna altijd is het een parkeerplaats, zonder service met geen of zeer slechte beoordelingen of het bestaat gewoon niet meer. En parkeermogelijkheden voor sightseeing - vaak nihil.

Pavia maakt een uitzondering. De kleine standplaats/camping voor ruim 30 mobiles ligt aan de rand en biedt enige schaduw. De plaats is zeer schoon, drempelvrij en heeft ook een klein zwembad. Maar het mooiste is dat je met de fiets snel in het oude centrum van Pavia bent. Een mooie rit meestal langs de oevers van de Ticino.

We hebben het probleem met steden en bezienswaardigheden al beschreven. Verder wilden we dit keer geen sightseeingmarathon organiseren, maar het rustig aan doen. Asti of Alba, waar de beroemde mousserende wijn of witte truffels vandaan komen. Maar opnieuw faalden we vanwege het probleem met de parkeerplaats. We zochten en vonden wat we zochten. Een kleine wijnmakerij, afgelegen in het Alba-gebied, moet een fantastisch uitzicht bieden en de operators moeten erg aardig zijn.

Dus we werkten ons een weg door de kronkelige bergen de bergen in, passeerden de oprit en sloegen Mango in. Maar er werd ons deze keer niet teveel beloofd in de app. En dat de wijn echt lekker was, was bijna teveel van het goede. Natuurlijk bleven we twee nachten en hadden we wijn voor de rest van onze tour. Je weet nooit wat er gaat komen...

We zijn aangekomen aan de Rivièra! Ook hier wachtte ons dezelfde "ellende". Niets met kleine, dromerige parkeerplaatsen in afgelegen baaien, zoals de reclame graag suggereert.

Op parkeerplaatsen (zoals in Bodighera) ongewenst, de parkeerplaatsen, indien beschikbaar, stoffige plekken aan de rand van een vuilnisophaalpunt en eigenlijk alleen op de eerste rij vanwege het uitzicht op zee, zoals in San Remo. We hadden elkaar meer beloofd. We reden langs de kust en kozen een van de twee campings in Imperia. Misschien kunnen we hier een strandvakantie houden. Nou, de kijkcijfers waren niet geweldig, maar het drukke verkeer en de soms smalle straatjes eisten hun tol.

Maar de eerste plaats direct bij de ingang was een oplegging. Dus draai je om en stap weer uit. Op de tweede plaats is Camping De Wijnstok ook niet bepaald de eerste keus (beoordeling 2,5, de staanplaatsen benadrukken de ruimte, de sanitaire voorzieningen zijn nogal armoedig), maar voor één nacht is het prima. Nadat we de zeer smalle oprit onder de knie hadden en ons hadden aangemeld, kregen we de ruimte toegewezen. Het hoogtepunt op het plein is de pizzeria. De pizza is echt heerlijk en een van de 2 pizza's is de gratis welkomstpizza.

We zijn de volgende dag. Eerst langs de kust, dan over de autostrada. We nagelen onze kop en hebben ons aangemeld voor 3 dagen op een hele goede camping in Cervo. Met een kleine supermarkt, zwembad, privéstrand ... Camping Lino is de naam van onze strandoase. De oprit naar de parkeerplaatsen is vrij smal en een beetje sportief, maar de gids van het personeel was een professional.

In de middag gingen we naar het strand en de zee in. Eind juni is het water nog een beetje fris.

We zijn klaar met onze stranddagen en willen verder. Het Portofino-gebied zou moeten zijn. En weer kwam hetzelfde beeld naar voren: slechte of te ver gelegen parkeerplaatsen of campings, te weinig bezienswaardigheden. Dus weer op korte termijn opnieuw ingepland en op naar de Cinque Terre.
Er is een parkeerplaats hier op weg naar Monterosso. Er is ook een bushalte voor de bus naar Monterosso direct naast de parkeerplaats. Maar - pech. Het veld is vol. Draaien werkte niet, dus naar Monterosso (ik hou van haarspeldbochten). Maar we kwamen er niet in; bij de kleine rotonde bij de ingang van de stad was het voorbij, de weg was afgesloten. Dus in een afgesloten ruimte gedraaid en alles weer terug.

We hebben genoeg! We gaan naar La Spezia, ook al is het veld weer niet zo geweldig, maar we willen naar de Cinque Terre.

De parkeerplaats aan de rand van de industriehaven is inderdaad een beetje "charmant". Een behoorlijk deel van de ruimte wordt ingenomen door permanent geparkeerde stacaravans. Maar 's nachts is het rustig en een goed startpunt voor tochten naar La Spezia en de Cinqe Terre. Op het plein kun je ook buskaartjes krijgen voor de terugreis; deze zijn hier goedkoper dan bij de chauffeur.

De halte werd echter verplaatst naar La Spezia; we hebben ooit het pad gevolgd. We weten echter niet of de verhuizing tijdelijk of permanent is.

Eigenlijk wilden we op de terugreis non-stop door Zwitserland reizen. In feite. Maar we kregen tijdens onze vakantie een e-mail van de exploitant van het dit jaar opgerichte platform landcamp.ch. Of we het concept willen bekijken en daarover rapporteren. Nou, we hadden nog wat ruimte in ons reisplan, dus waarom niet. We hebben toen gestemd en gekozen voor de biologische boerderij Ruotzen van Lisa en Beat Ambauen aan het Vierwoudstrekenmeer.

We hebben het adres van internet in het navigatiesysteem ingevoerd en het stuurde ons prompt de verkeerde kant op. Het is beter om de coördinaten in te voeren. In Emmetten aan de Dorfstraße neemt u de 2e straat direct na het benzinestation (Ischenstraße) en min of meer rechtdoor. De weg is smal en er is een krappe haarspeld net voor de binnenplaats, maar dat is de enige toegestane weg. Vanaf de binnenplaats is de weg, hoewel beter ontwikkeld, een kantonnale privéweg en rijden kan erg duur zijn.

Wij hebben in ieder geval een leuke dag op de boerderij gehad, een fijne babbel gehad met Lisa en Beat en genoten van het fantastische uitzicht op het Vierwoudstrekenmeer. De omgeving leent zich uitstekend om te fietsen en wandelen en natuurlijk is er ook van alles te doen.

We verlieten Zwitserland, ook al hadden we graag wat langer gebleven. Maar we willen op de terugweg nog een bezoek brengen aan het Unimog Museum in Gaggenau. Gaggenau heeft een parkeerplaats bij de thermale baden en er is een mooie biertuin op weg naar het museum. Maar helaas was de parkeerplaats vol. Er moest dus een alternatieve plek in de buurt worden gevonden. Gernsbach bood zich toen aan.

Volgens ons motto: "Wie weet waar het goed voor is", bleek de noodoplossing ook deze keer de veel betere. Een geweldige plek, veel mooier en goed onderhouden. En in een mum van tijd bent u in de oude binnenstad van Gernsbach. We verbleven hier alleen, maar aangezien er hier veel te ontdekken is, komen we zeker nog eens terug.

Unimog - een mythe, geschiedenis en toekomst in gelijke mate. En een meesterwerk van autotechniek. Universeel toepasbaar, zeer offroad. Gebouwd sinds 1946 (aanvankelijk als prototype) en in 1951 overgenomen door Daimler, werd hij tot 2001 in Gaggenau geproduceerd. In talloze varianten, maar altijd gebaseerd op hetzelfde principe. Het is nog steeds het meest offroad (serie)wielvoertuig ter wereld en is ook wereldwijd vertegenwoordigd. En ik wilde naar deze mythe kijken. Waarom? Omdat ik zelf negen maanden met de Unimog in de Bundeswehr mocht rijden. En hij fascineert en inspireert me nog steeds.

Foto 2 toont een van de Unimogs die de Olympische Winterspelen van 1964 in Innsbruck hebben gered. Er lag niet genoeg sneeuw op de piste en zij waren de enige voertuigen die door hun crosscountry-mobiliteit het daarheen konden vervoeren om het op de piste te verdelen.

Oh ja, als je wilt, kun je ook op het terrein in een Unimog rijden en jezelf overtuigen van de mogelijkheden van dit voertuig. Een kleine "testbaan" bevindt zich direct op het terrein.

Informatie en foto's over het museum zijn beschikbaar op unimog-museum.com

We eindigden onze zomervakantie met Theo en Silke op de camperplaats bij het wildpark in Schwarzach, Neckar-Odenwald-Kreis. Nog een paar dagen relaxen, wandelen, geocache en heerlijk eten. Is er een betere manier om een reis te beëindigen?

Oh ja, trouwens, de badeend is "Zuster Rabiata" ...